امیر رضا پارسامهر - دانشجوی دکتری مدیریت ورزشی، واحد آیت الله آملی، دانشگاه آزاد اسلامی، آمل، ایران
سیدجعفر موسوی - گروه مدیریت ورزشی، واحد قائمشهر، دانشگاه آزاد اسلامی ، قائمشهر، ایران
حسین سلطانی - گروه روانشناسی ورزش، واحد تربت حیدریه، دانشگاه آزاد اسلامی، تربت حیدریه، ایران
محمد سنائی - گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی(مدیریت ورزشی )، واحد جامع چالوس، دانشگاه آزاد اسلامی، چالوس، ایران.

هدف از پژوهش حاضر طراحی الگوی مثبت گرایی در رفتار سازمانی کارکنان سازمان های ورزشی بود. روش این پژوهش ترکیبی و طرح آن از نوع همسوسازی و اکتشافی بود. در بخش کیفی این تحقیق از روش نظریه داده بنیاد رهیافت اشتراوس و کوربین و در بخش کمی از روش مدل معادلات ساختاری استفاده شد. جامعه آماری در بخش کیفی صاحب نظران و مطلعین سازمان های ورزشی بودند. در این بخش نمونه گیری با روش حداکثر تنوع انجام شد و مجموع افراد مشارکت کننده ۱۵ نفر بودند. جامعه آماری این تحقیق در بخش کمی تمامی کارکنان ادارات ورزش و جوانان مناطق جنوب و جنوب شرق کشور به تعداد ۶۳۸ نفر بودند. تعداد حجم نمونه در این تحقیق مبتنی بر تعداد پارامترهای شناسایی شده در بخش کیفی تحقیق برآورد شد (برای هر پارامتر شناسایی شده ۵ نمونه در نظر گرفته شد). در نتیجه حجم نمونه برابر با ۴۵۹ نفر بود که با روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی انتخاب شدند. همچنین در بخش کیفی جهت گردآوری داده ها از مصاحبه نیمه ساختاریافته و در بخش کمی از پرسشنامه استفاده شد. جهت بررسی کیفیت و اعتباربخشی به نتایج کیفی در تحقیق حاضر از معیارهای ارزشیابی لینکلن و گابا (۱۹۸۵) شامل معیارهای اعتبار، انتقال، قابلیت اعتماد و تاییدپذیری استفاده شد و جهت روایی و پایایی ابزار بخش کمی از روش های روایی محتوا، روایی همگرا، روایی واگرا و آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی استفاده شد. یافته ها نشان داد پدیده محوری در این تحقیق ترکیبی از مقوله های فرعی خودکارمدی، تاب آوری، خوش بینی واقع بینانه و امیدواری است.

مثبت گرایی در سازمان, سازمان های ورزشی, معادلات ساختاری