فرهاد پیرمحمدی علیشاه - استادیار گروه مهندسی عمران، واحد شبستر، دانشگاه آزاد اسلامی، شبستر، ایران
مهدی محمدرضایی - استادیار، گروه عمران، واحد تسوج، دانشگاه آزاد اسلامی، تسوج، ایران

یکی از روشهای اصلاح ساختار خاک، استفاده از مواد افزودنی به عنوان عامل تثبیت کننده می باشد. مصالح مورد استفاده در تثبیت خاک شامل مصالح سنتی از جمله آهک و سیمان می باشند. امروزه عمدتا علاوه بر استفاده از تثبیت کنندههای سنتی ، استفاده از نانومواد نیز مورد توجه محققین در حوزه ژئوتکنیک قرار گرفته است . به دلیل واکنش پذیری بالای نانوذرات و خصوصیات درون ذرهای آنها از جمله تخلخل های درون ذرهای ، کاربرد مقادیر بسیار اندکی از این ذرات می تواند خصوصیات خاک را بهبود بخشد. برخی خاکها به علت دارا بودن ویژگی های فنی نامطلوب برای برخی از پروژههای عمرانی مناسب نمی باشند و نامرغوب محسوب می شوند. این گونه خاکها بعضا به دلیل حساسیت و ناپایداری در برابر رطوبت ، مقاومت کم و تراکم پذیری مشکلات فراوانی را از نظر فنی و اقتصادی ایجاد می کنند. هر گاه به عللی امکان تغییر مکان پروژه و تعویض خاک نباشد و یا اینکه هزینه تعویض خاک مقرون به صرفه نباشد باید روش اصلاح و بهبود خاک مورد بررسی قرار گیرد، تا چنانچه این روش از نظر اقتصادی و فنی قابل توجیه باشد مبادرت به انجام آن شود. از این منظر اثرات نانو سیلیس بر روی مقاومت فشاری خاک مهم و ضروری ارزیابی می گردد. هدف از انجام این تحقیق اندازهگیری مقاومت فشاری تک محوری خاکهای دانه ای می باشد . نتایج نشان داد که درصد افزودنی نانوسیلیس جهت مقاومت فشاری بهینه در خاک ماسه ای حدود ۲ درصد می باشد. مقایسه سه سری مقاومت فشاری خاک ماسه ای در درصدهای مختلف افزودنی نانوسیلیس حداقل مقاومت را حدود ۳ و حداکثر مقاومت را ۵/۵ نشان می دهد. در این راستا استفاده از نانو سیلیس به عنوان یک افزودنی مناسب و کارا در فرآیندهای مقاومسازی توصیه می گردد.

خاک دانه ای ، نانوسیلیس ، مقاومت فشاری ، ماسه ، شهرستان شبستر.