بهزاد خوش - فارغ التحصیل کارشناسی مهندسی معدن، دانشکده مهندسی علوم زمین، دانشگاه صنعتی اراک، اراک، ایران دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معدن، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
هادی عطاپور - استادیار دانشکده مهندسی علوم زمین، دانشگاه صنعتی اراک، اراک، ایران
محسن عباسپور - دکتری مهندسی عمران، دانشگاه صنعتی امیرکبیر، تهران، ایران

بتن و شاتکریت (بتن پاشیده) از پرکاربردترین مصالح در سازه های مهندسی از جمله ساختمان ها، پل ها، تونل های انتقال آب، تونل های راه و سایر فضاهای زیرزمینی می باشند. در این سازه های مهندسی، بتن به اشکال مختلف قطعات پیش ساخته، بتن ریزی درجا و بتن پاشیده مورد استفاده قرار می گیرد. استفاده از بتنی که هم مقاومت بالا و هم قابلیت جذب انرژی زیادی داشته باشد، می تواند کارایی آن را در این سازه ها به خصوص در حالت رخداد زلزله بهبود ببخشد. بتن معمولی عموما دارای رفتار شکننده بوده و بعد از مقاومت نهایی به صورت ناگهانی دچار شکست شده و قابلیت جذب انرژی چندانی ندارد. از این رو در سازه های مهندسی عموما از بتن مسلح شده با میلگرد، توری فلزی و الیاف فلزی استفاده می شود. در تحقیق حاضر به بررسی اثر الیاف بازیافتی از تایر فرسوده بر مقاومت فشاری و تغییر شکل پذیری بتن پرداخته شده است. با تهیه نمونه های بتن معمولی و بتن مخلوط شده با 5/0، 1، 5/1 و 2 درصد الیاف بازیافتی از تایر فرسوده و انجام آزمایش مقاومت فشاری تک محوره بر روی آن ها، مشخص شد که افزودن این نوع الیاف باعث حذف شکست ناگهانی و رفتار شکننده بتن شده و قابلیت جذب انرژی آن را افزایش می دهد. استفاده از این نوع الیاف در بتن، علاوه بر بهبود کارایی آن در نگهداری تونل ها و فضاهای زیرزمینی، موجب کاهش مشکلات زیست محیطی ناشی از دپوی این مواد در طبیعت می شود. از مزایای دیگر استفاده از این نوع الیاف در بتن و شاتکریت نسبت به الیاف فلزی می توان به مقاومت بیشتر آن در محیط های اسیدی و همچنین فرسودگی آن در مقابل رطوبت و آب اشاره نمود.

بتن و شاتکریت الیافی، مقاومت فشاری، الیاف پلی استر، تایر فرسوده، تغییر شکل پذیری