سهیلا لویمی - استادیار گروه زبان وادبیات فارسی واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران

بلاغت­پژوهان تاکنون برای تمثیل تعاریف گوناگون آورده­اند. اما تمثیل در این پژوهش به­عنوان سبکی از داستان­گویی، شیوه­ای از روایت است که درون­مایه­ای غیرداستانی را در لفافه­ای از ساختار داستانی می­پوشاند. سمفونی مردگان رمان عباس معروفی، نویسنده و شاعر ایرانی است که مهم ترین اثر او و نقطه­ی عطف آثارش به شمار می رود. این اثر با بهره گیری از زبان شاعرانه ، داستان یک خانواده و یک شاعر بیگانه با دنیای اطراف خود را به زیبایی روایت کرده است. تمثیل­هایی از برادرکشی، عشق، تنهایی، انتقام، جهل، حسد، تعصب، ریا، حرص، حق کشی و تجاوز به حقوق دیگران که در حیطه­ی ادبیات تعلیمی گنجانده می­شود؛ در این رمان، آمده است. برای آشنایی بیشتر خوانندگان با این اثر، به عناصر سبک ساز زبانی، ادبی، روایی و شاخص­های محتوایی ادبیات تعلیمی از جمله موتیف های واژگانی و زبان عامیانه، وفور تشبیهات، کنایه ها و استعاره ها، شخصیت پردازی و توصیفات، که    تبیین­کننده­ی بیان تمثیلی نویسنده و اثر اوست؛ اشاره شده است. روش این پژوهش تحلیلی و توصیفی با تکیه بر مطالعات کتابخانه­ای با شیوه­ی فیش­برداری، است؛ با پرسش اصلی این­که تمثیل چه جایگاهی در بیان نویسنده برای ارائه­ی مفاهیم داستانی خویش در کتاب سمفونی مردگان به منظور برقراری ارتباط بیشتر با خوانندگان اثر داشته است

تمثیل, ادبیات تعلیمی, عباس معروفی, سمفونی مردگان