مینا کاظمی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد دماوند
سیدعلیرضا مسعودیان - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد دماوند
افشین قربانی پارام - عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد دماوند

با توجه به اینکه افراد معلول در جامعه ی امروز ما نقش به سزایی دراند و تعداد زیادی از افراد تحصیل کرده و شاغل جامعه را تشکیل می دهند و با توجه به اوضاع نابسامان شهرهای ما که برای این افراد مشکلات زیادی بوجود می آورند و در حوزه ی شهری ما خلاء بسیاری در زمینه معلولین حس می شود. ما باید در جهت آسایش و رفاه این افراد تلاش کنیم و شهرها را قابل استفاده برای این افراد نیز بکنیم، زیرا این افراد حق دارند تا از همه امکانات شهری مثل بقیه مردم عادی بهره ببرند. طراحی فضای مناسب برای همه افراد و ساکنین شهرها باید دارای حق و حقوقی برابر در استفاده از فضای شهری باشد که با مناسب سازی مکان ها و فضاهای مختلف با توجه به توانایی های افراد مختلف جامعه میتوانیم به حقوق همه افراد پاسخی مناسب بدهیم و محیطی بدون مانع و قابل دسترس برای همه ایجاد کنیم. شبکه معابر در هر شهر، عامل ارتباطی فضای شهری است که با مناسب سازی آن برای افراد معلول باعث پررنگ شدن نقش افراد معلول در جامعه می شویم، مناسب سازی معابر و امکان عمومی و شخصی ابزاری است برای افراد معلول که باعث کم شدن مشکلات آنان می شود که می تواند در خود کفایی و بهبود روانی شخص معلول و در بازگرداندن او به زندگی نقش مهمی داشته باشد. برای دستیابی به راه حل های مناسب سازی ابتدا باید نیازهای یک معلول را شناخت و بعد با توجه به نیازهای آن و ابعاد و استانداردهای صندلی چرخدار شروع به مناسب سازی محیط شهری کنیم. روش تحقیق این پژوهش، تحلیلی توصیفی می باشد و بدین منظور از مدارک و اسناد کتابخانه ای و پژوهشی استفاده شده است.

مناسب سازی، معلولین، مناسب سازی، معماری معلولین، محیط شهری