ایمان بابائیان - گروه پژوهشی تغییر اقلیم، پژوهشکده اقلیم شناسی، مشهد

گرمایش جهانی از طریق ایجاد تغییر در اقلیم ایران از جمله افزایش دما، کاهش بارش، افزایش رفتارهای حدی جوی و اقلیمی، موجب خشکسالی های فراگیر، گرد و غبار، سیل های مهیب، افزایش نیاز آبی محصولات کشاورزی، کاهش منابع آب و افزایش مهاجرت های اقلیمی شده است. در دوره 1337-1396، دمای دهه اخیر ایران نسبت به دوره نرمال 1337-66 حدود 1.2 درجه سلسیوس افزایش و بارش حدود 40 میلیمتر15 % کاهش یافته است. نرخ افزایش دمای کشور در 30 سال اخیر دو و کاهش بارش چهار برابر سریع تر از کل دوره 60 ساله 1337-96 است. برای تعدیل اثرات و حفظ گرمایش جهانی به کمتر از 2 درجه، نیاز به کاهش استفاده از سوخت های فسیلی است.چنین شرایطی پیامدهای ناگوار اقتصادی اجتماعی را به دنبال داشته و منجر به کاهش شدید رشد اقتصادی کشور می گردد که نیازمند اتخاذ روش های سازگاری با آن می باشد. تغییر اقلیم می تواند فرصت هایی را برای ایران از طریق برنامه ریزی های بلند مدت متناسب با اقلیم و موقعیت جغرافیایی داشته باشد. از جمله برخورداری ایران از حجم عظیم منابع انرژی خورشیدی، می تواند کشورمان را به قطب بین المللی تولید انرژی پاک خورشیدی تبدیل نماید. هدف این مقاله تبیین ابعاد تغییر اقلیم، پیامدها، تهدیدها، فرصت ها و سیاست های ملی برای سازگاری با آن در ایران است

تغییر اقلیم، ایران، آثار، تهدیدها، فرصت ها