مژگان یداللهی - کارشناسی ارشد. موسسه آموزش عالی گلستان
جعفر میرکتولی - دانشیار دانشگاه گلستان و عضو هیات علمی

در گذشته, عابر پیاده حضور پررنگی در فضاهای شهری داشته و محور طراحی فضاهای شهری به شمار می رفته است. پس از انقلاب صنعتی این عنصر به فراموشی سپرده شد و بخش اعظم فضای شهری به حرکت سواره اختصاص یافت. با اختراع خودروی شخصی و افزایش روزافزون آن، چهره شهرها نیز به تدریج تغییر کرده اند. آلودگی هوا، صدای بوق اتومبیل ها و ازدحام آنها محیط شهر را برای عابر پیاده تبدیل به محیطی کرده که تنها از روی اجبار و برای عبور سریع و دسترسی به مقاصد خود از آن استفاده می کند. نمونه ی موردی مقاله خیابان سرخواجه گرگان است. هدف تحقیق آن است که به بررسی و شناخت محور مورد مطالعه از جنبه های اجتماعی, زیبایی شناسی و پرداخته شود و سپس به امکان سنجی میزان تحقق آنها در راستای امر پیاده مداری می پردازیم. پژوهش از نوع تحقیقات کاربردی و همچنین روش تحقیق آن از نوع توصیفی- تحلیلی می باشد. در نهایت از روش های تحلیلی سوات استفاه شده است. ابتدا از روش های کتابخانه ای برای جمع آوری اطلاعات، سپس از روش میدانی، به مصاحبه و پرسشنامه، از عابران پرداخته شده است. شاخصهای کیفیت زندگی مورد بررسی عناصری چون سرزندگی شهری، حفظ امنیت و ... را در بر میگیرد. با توجه به نتایج تحقیق می توان گفت: عواملی همچون کاربری ها, تعاملات اجتماعی ایجاد فضای امن حضور فعال مردم بیشترین تاثیر را در میزان پیاده روی ساکنان محدوده دارد و از طرفی کمبود فضای عمومی و سبز, نامنی مسیر پیاده, کیفیت نامطلوب کالبدی محیط و... از جمله مواردی است که ساکنان را منع به پیاده روی می کند. بنابراین با ایجاد مسیری پیاده مدار فضا را انسانی تر و باعث حضور هرچه بیشتر شهروندان در محور می شود. شایان ذکر است که وجود مدیریت شهری کارآمد در راستای تحقق سیاست های پیشنهادی نقشی مهم ایفا می نماید. در پایان و با توجه به نتایج بدست آمده پیشنهاداتی در راستای ارتقای کیفیت محور و رسیدن به فضای پیاده مدار مطرح شده است.

عابر پیاده, پیاده راه, خیابان سرخواجه, رویکرد پیاده مداری .