شیوا کرامتی - کارشناسی ارشد، فناوری معماری،دانشگاه تهران،

ورود کامپیوترها به معماری از سالهای 1960 به بعد،به ضرورت تاثیرات گوناگونی بر روند طراحی معماری و شیوه ی استفاده از کامپیوترها در طراحی معماری داشته است.این تاثیرات،خود گاه به یک روند در طراحی معماری تبدیل گشته اند.معماری دیجیتال عنوانی کلی است که به این روندها و شیوه های طراحی داده میشود که شامل حوزه های وسیعی از شیوه های استفاده از کامپیوتر در طراحی و عرصه های دیگری از معماری است.معماری الگوریتمیک و معماری پارامتریک به عنوان زیر مجموعه های اصلی از معماری دیجیتال،در عرصه ی طراحی معماری تحولات گوناگون ایجاد کرده اند،در معماری الگوریتمیک همانگونه که از نام آن برمی آید براساس الگوریتم ها استوار است و به دلیل ماهیت جست وجوگر الگوریتم ها و نیز ماهیت خلاقانه ی طراحی، در طراحی معماری به کار میرود ورود کاربرطراح به شیوه های خلاقانه تری از استفاده ی کامپیوتر در طراحی است به گونه ای که کامپیوتر کمک طراح میباشد. در طراحی معماری به شیوه ی پارامتریک از سیستم های مدلسازی پارامتریک استفاده میشود که به کاربر این امکان را می دهند تا بتواند به طور همزمان با تغییر پارامترها ،در محصول طراحی تغییر ایجاد کند، بی آنکه نیازی به مدلسازی دوباره ی آن باشد.علیرغم اینکه سیستمهای پارامتریک بر الگوریتم ها استوار هستند، با این حال این سیستم ها را می توان به دودسته کلی تقسیم بندی کرد.در نوع اولیه ی آن که اساس بسیاری از برنامه های محصول محور کامپیوتری را تشکیل می دهند،کاربر طراح بی آنکه اطلاعاتی درباره ی برنامه نویسی داشته باشد،میتواند با تغییر پارامترهای موجود در محیطهای نرم افزاری CADدر محصول خود تغییر ایجاد کند. در گونه ای دیگر که بر سیستم های طراحی الگوریتمیک استوار است،کاربرطراح با استفاده از پارامترهای تعریف شده در محیط برنامه نویسی قادر به ایجاد تغییرات در طرح خود میباشد. در سیستم های پارامتریک نیز بدلیل ماهیت تغییرپذیر و انعطاف پذیر آنها،کاربر از کامپیوتر به نحوه ی خلاقانه تری در طراحی خود استفاده می کند.سیستم های پارامتریک به لحاظ تاریخی یا به خاطر قابلیت ایجاد تغییر در فرم به کار میروند و محصول طراحی به کار میروند یا به دلیل ظرفیتهای حرفه ای که میتوانند ایجاد کنند.

معماری دیجیتال طراحی5، معماری الگوریتم یک طراحی5، معماری پارامتریک،-فرآیند طراحی