رضا درستان - دانشجوی دوره دکتری تخصصی معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد چالوس، چالوس، ایران
حسین ذبیحی - دانشیار گروه معماری و شهرسازی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم تحقیقات، تهران، ایران
مرضیه گرجی پشتی - استادیار گروه جامعه شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد چالوس،ایران
علی اصغرزاده - استادیار گروه معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد چالوس، ایران

شهر از محیط، رفتار انسان در فضاهای محیطی، معماری و شاکله های اجتماعی و سیاسی شکل گرفته است. با بررسی شواهد تاریخی تا حدود زیادی این موارد را میتوان در معماری ادوار شناسایی کرد. بنابراین معماری زبان هویتی هر قوم است. با ظهور معماری مدرن در اوایل قرن بیستم با توجه به امکانات نوظهور آن دوره، زبان هویتی انسان قرن بیستمی دچار تغییر شد. شهر تعریف دیگری به خود گرفت و ساختار شهر از خود ترمیمی به ماشینی و ساختار و زیر ساختار تبدیل گشت. اتفاقات اجتماعی در بستر فضای شهری با ادبیات ماقبل خود تفاوت پیدا کرد. یکی از این اتفاقات رشد روزافزون جرایم اجتماعی بود که با زندگی ماشینی اجین گشت و ماهیتی جدید به خود گرفت. این مقاله در پی آن است تا با بررسی معماری مدرن، استخراج شاخصه های آن و تعمیم آن در بحث امنیت شهری به دنبال اشتراک این موضوع با رویکرد مطرح حال حاضر جهان در حیطه امنیت شهری 1 (CPTED) است. هرچند به نظر می رسد که CPTED (کاهش جرایم از طریق طراحی محیطی) از مفاهیم معماری مدرن استخراج شده، اما تا کنون به این موضوع توجه نگردیده است. روش تحقیق در این مقاله به صورت توصیفی- تحلیلی است و ماحصل تحقیق از طریق مطالعات کتابخانهای و جستجو در تارنماها انجام شده است. نتایج نشان میدهد که مفاهیم اصیل معماری مدرن که در ابتدای قرن بیستم مطرح گردید؛ با ساختار مفاهیم CPTED که تقریبا با نیم قرن اختلاف بیان شد؛ قرابت نزدیکی دارد و میتوان در کاهش جرایم در بستر طراحی محیطی از آن استفاده کرد.

معماری مدرن، امنیت شهری، طراحی شهری، رویکرد CPTED