بختیار بهرامی - هیئت علمی و استاد دانشگاه کردستان، دانشکده هنر و معماری،
نگار خورنگ - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه کردستان، دانشکده هنر و معماری،

حیاط، یکی از قرارگاه های رفتاری مهم در مدرسه است. نحوه ی رفتار کاربران در یک فضا، انتظارات محیطی آنها رانشان میدهد. مطالعات زیادی بر روی رفتار کودکان در حیاط انجام شده است. نتایج این تحقیقات نشان می دهد تفاوت هایی در این دو جنسیت در نحوه ی رفتار در فضا وجود دارد. از جمله اینکه دخترها گروههای دوستی کوچکتری نسبت به پسرها تشکیل می دهند. پسرها ساختمان های بلند میسازند )عموما برجها( که اغلب بدون سکونت هستند اما دخترها یک اتاق ساخته و شروع به پر کردن آن میکنند. حیاط مدارس به مراتب بیشتر از کلاس ها، فرصتهایی برای بازی و خشونت ایجاد میکند. در این تحقیق، از روش نقشه برداری رفتاری 1 استفاده شده و با مشاهده ی سیستماتیک رفتار کودکان دختر و پسر در یک مدرسه ی دوشیفت در شهرستان مریوان، استان کردستان، تفاوت های استفادهی محیطی 2 آنها بررسی شده است. هدف تحقیق، یافتن الگوهای رفتاری مشخص برای هر جنسیت است، الگوهایی که بتوان در طراحی آنها را بهکار برد. نتایج تحقیق نشان میدهد که دخترها، بیشتر در جداره 3 های حیاط جمع میشوند و این قسمت بیشترین استفاده را برای آنان دارد درحالیکه پسرها، بیشتر در فضاهای مرکزی و داخلی حضور دارند و جمع میشوند. در میان دخترها قدم زدن و ایستادن پرتکرارترین رفتار در حیاط و برای پسرها، دویدن و دعواهای کوتاه مدت بیشترین تکرار را دارد. در این میان شباهت هایی نیز در رفتارهای آنان در حیاط مدرسه مشاهده شده است.

حیاط مدرسه, نقشه برداری رفتاری, تفاوتهای رفتاری, استفاده از فضا