لیلا زارع - استادیار دانشکده معماری واحد تهران غرب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
ساسان خطیبی - کارشناس ارشد معماری واحد تهران غرب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

در طراحی فضاهای آموزشی توجه به جنبه های روحی و روان شناسانه ی محیط اهمیت بسیار دارد. روانشناسی محیط شاخه ی جدیدی است که بر طراحی قرارگاه های رفتاری تاکید بسیار دارد و بر آن است که قرارگاه آموزشی باید به گونه ای طراحی شود که فرآیند یادگیری را تسهیل و خوش آیند نماید. متاسفانه اغلب محیطهای دانشگاهی متناسب با ویژگی های رفتاری و ارتقاء کیفیت محیط طراحی نشده است. در این پژوهش به بررسی و ارزیابی فضاهای سبز به عنوان یکی از موثرترین معیارهای مولفهی کالبدی در جهت ارتقاء کیفیت و مطلوبیت فضایی محیطهای تحصیلی دانشگاهی به منظور بالا بردن شرایط محیطی موثر بر کیفیت آموزش پرداخته شده است. بررسی و ارزیابی این معیارها در جهت بهبود و ارتقاء فضای آموزشی بسیار مهم است. ایجاد احساس تعلق به مکان و علاقه مندی به فراگیری از عوامل موثر در پیشرفت تحصیلی و افزایش راندمان تحصیل است. روش تحقیق استفاده شده در این پژوهش در مباحث نظری توصیفی بوده و سپس با رویکردی تحلیلی و مقایسه ای با استفاده از نظریات کاربران فضا استنتاج نهایی و معیار های مطلوبیت فضایی دسته بندی و ارزش گذاری شده اند در این راستا به مقایسه ی تطبیقی چند نمونه محیط دانشگاهی پرداخته شد و با دانشجویان نمونه های موردی مصاحبه صورت پذیرفت سپس با استفاده از معیارهای استنتاج شده از مبانی نظری، و یافته های پژوهش به طراحی محدوده مورد مطالعه پرداخته شد و وضع موجود زمین مورد طراحی بر این اساس با استفاده از تکنیک سوات swot ارزیابی گردید و با تدقیق نقاط ضعف و اولویت بندی آنها اهداف عملیاتی تدوین گردید و بر این اساس برای پارک مرتبط با فضاهای دانشجویی در منطقه 2 تهران به ارائه راهبردها و سیاست های طراحی پرداخته شد.

روان شناسی محیط، کیفیت آموزشی، مطلوبیت فضایی، احساس تعلق به مکان، فضای سبز، طراحی منظر، Swot