علی نقی امیری - عضو هیات علمی دانشکده مدیریت پردیس قم، دانشگاه تهران
ماریا حمیدیان - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه تهران

مدتهاست که کشورهای در حال توسعه به تقلید بی چون و چرا از تجربیات کشورهای توسعه یافته و الگوهای مدیریتی آنها پرداخته اند. مدیریت در کشورهای در حال توسعه به جای کوشش برای دستیابی به اعتبار و اصالت، به وابستگی و دنباله روی از الگوهای غربی تن داده است. نقش مدیریت در کشورهای در حال توسعه انکار ناپذیر است؛ولی این کشورها سالها تصور می کردند که الگوی مدیریت غربی همچون ماشین آلات وارداتی آنها قابل استفادهاست، بی توجه به آنکه موفقیت در دنیای امروز در گرو تعامل و ارتباط سریع، مبادله فرهنگی و انطباق با شرایط متحول فعلی بوده و آنچه مورد نیاز است، تدوین نظریهها و عملکردهای مدیریت بر اساس شرایط و موقعیتهای محلی و ویژگیهای اجتماعی و فرهنگی هر کشور است. در این مقاله تلاش بر ارائه الگویی گردیده که به تأکید ویژه بر عناصر فرهنگی و زیرساختی و تعاملات فرهنگی بر تدوین نظریههای بومی مدیریت به طور خاص و تدوین نظریهها در عرصه علوم انسانی به طور عام میپردازد. در نهایت این مقاله بیان میدارد که جهت رسیدن به آنچه توسعه می نامند، پیروی بی چون و چرای از راهبردها و نظریهها در زمینه علوم انسانی ، بویژه مدیریت غرب نه تنها ضروری نیست بلکه برای مدیریت و سازمانهای کشورهای در حال توسعه و جهان سوم مناسب هم نیست

مدیریت بومی ، تئوری بومی ، فرهنگ ، فرهنگ سازمانی