بررسی اثر تنش شوری بر برخی صفات فیزیولوژیک دانهال های برگزیده مرکبات و شناسایی ژنوتیپ های متحمل
عنوان مقاله: بررسی اثر تنش شوری بر برخی صفات فیزیولوژیک دانهال های برگزیده مرکبات و شناسایی ژنوتیپ های متحمل
شناسه ملی مقاله: JR_JHS-50-2_015
منتشر شده در شماره 2 دوره 50 فصل در سال 1398
شناسه ملی مقاله: JR_JHS-50-2_015
منتشر شده در شماره 2 دوره 50 فصل در سال 1398
مشخصات نویسندگان مقاله:
مرضیه اتحادپور - دانشجوی سابق دکتری، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، کرج، ایران
محمدرضا فتاحی مقدم - استاد، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، کرج، ایران
ذبیح اله زمانی - استاد، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، کرج، ایران
بهروز گلعین - دانشیار، پژوهشکده مرکبات و میوه های نیمه گرمسیری، رامسر، ایران
خلاصه مقاله:
مرضیه اتحادپور - دانشجوی سابق دکتری، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، کرج، ایران
محمدرضا فتاحی مقدم - استاد، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، کرج، ایران
ذبیح اله زمانی - استاد، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، کرج، ایران
بهروز گلعین - دانشیار، پژوهشکده مرکبات و میوه های نیمه گرمسیری، رامسر، ایران
جهت ارزیابی فیزیولوژیک پاسخ به تنش شوری، برخی از دانهالهای مرکبات مهم موجود در کلکسیون موسسه تحقیقات مرکبات رامسر و داراب (28 ژنوتیپ) شامل ژنوتیپهای تجاری متحمل و حساس (کلئوپاترا ماندارین و ترویر سیترنج) در سه سطح، 0، 40 و 90 میلیمولار شوری بهصورت آزمایش فاکتوریل و در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در شرایط گلخانه بررسی شدند. هشت ماه پس از جوانهزنی دانهالها، تیمارهای شوری بهمدت 12 هفته اعمال شد. در این پژوهش صفات فیزیولوژیک از جمله مقدار کلروفیل های a و b، تجمع پرولین، پراکسید شدن لیپیدها، فعالیت آنزیمهای سوپراکسید دیسموتاز، آسکوربات پراکسیداز و کاتالاز، میزان پروتئین کل و عملکرد کوانتومی فتوسیستم II مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج حاصل از مطالعه صفات فیزیولوژی نشان داد که تنش شوری باعث کاهش در کلروفیلهای a و b، میزان پروتئین کل، عملکرد کوانتومی فتوسیستم دو، فعالیت آنزیم آسکوربات پراکسیداز و فعالیت آنزیم کاتالاز در ژنوتیپهای مورد مطالعه شد. در این مطالعه محتوای پرولین، غلظت مالوندیآلدهید و همچنین میزان فعالیت آنزیم سوپراکسیددیسموتاز تحت تنش شوری افزایش یافتند. ژنوتیپ های G8، G44 (نارنج)، G19، G25 و G42 (اترج) در صفات متعدد، از جمله محتوای کلروفیل، میزان پراکسید شدن لیپیدها، محتوای پرولین و فعالیت آنزیمها در وضعیت بهتری قرار داشتند و به عنوان ژنوتیپهای برتر معرفی میشوند. ژنوتیپ G8 در بعضی از صفات، حتی از رقم کلئوپاترا نیز بهتر بود. می توان این ژنوتیپها را به عنوان متحمل یا نیمهمتحمل به شوری برای پژوهشهای بعدی و یا برای مقاصد کاربردی مورد توجه قرار داد.
کلمات کلیدی: آنزیم های آنتی اکسیدان, ژنوتیپ متحمل, کلئوپاترا ماندارین, کلروفیل, مالون دی آلدهید
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1007165/