بررسی پایداری ژنتیک گیاهچه های حاصل از کشت بافت برخی از رقم های خرما با استفاده از نشانگرهای ریزماهواره
عنوان مقاله: بررسی پایداری ژنتیک گیاهچه های حاصل از کشت بافت برخی از رقم های خرما با استفاده از نشانگرهای ریزماهواره
شناسه ملی مقاله: JR_JHS-48-2_013
منتشر شده در شماره 2 دوره 48 فصل در سال 1396
شناسه ملی مقاله: JR_JHS-48-2_013
منتشر شده در شماره 2 دوره 48 فصل در سال 1396
مشخصات نویسندگان مقاله:
احسان شهبازی - استادیار، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهرکرد
خلیل عالمی سعید - استادیار، دانشکده کشاورزی، دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان، خوزستان
افشین صلواتی - دانشجوی سابق دکتری، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، کرج
نسیم غلامی - دانشجوی سابق کارشناسی ارشد، دانشکده کشاورزی، دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان، خوزستان
خلاصه مقاله:
احسان شهبازی - استادیار، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهرکرد
خلیل عالمی سعید - استادیار، دانشکده کشاورزی، دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان، خوزستان
افشین صلواتی - دانشجوی سابق دکتری، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، کرج
نسیم غلامی - دانشجوی سابق کارشناسی ارشد، دانشکده کشاورزی، دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان، خوزستان
خرما با نام علمی Phoenix dactylifera گیاهی تک لپه، دو پایه و با عمر طولانی و چندساله است که اهمیت اقتصادی بالایی در کشور ایران دارد. افزایش درختان آن با استفاده از پاجوش کند و هزینه بر است، به همین دلیل امروزه از روشهای افزایش دیگری از جمله کشت بافت استفاده میشود. روش کشت بافت منجر به تنوع همسانه بدنی (سوماکلونال) میشود که ناشی از تنوع اپیژنتیک غیر قابل وراثتی است که در نتیجه تغییرپذیری پدیدگانی (فنوتیپی) موقت به وجود میآید. لذا نبود ثبات ژنتیک نهالهای کشت بافتی باعث تمایل نداشتن نخلداران در استفاده از این نوع نهالها است. در این پژوهش بررسی ثبات ژنتیک، ده نژادگان (ژنوتیپ) از خرمای پاجوشی و کشت بافتی ناشی از اندامزائی مستقیم در رقم های ایرانی با استفاده از بیست جفت آغازگر ریز ماهوارهای ارزیابی شد. نتایج نشان داد، از بین جفت آغازگرهای مورد استفاده، چهار آغازگر mPdCIR044، PDAAG1023، DP172 و PDAAG1025 قادر به تمایز بین رقم ها و بیان چندشکلی بودند. برابر با این نتایج درمجموع 38 آلل با میانگین 9/1 آلل در هر مکان ژنی افزایش و امتیازبندی شد. هیچ کدام از آغازگرها تفاوتی بین نمونه کشت بافتی و پاجوشی درون هر رقم نشان ندادند. نتایج تجزیه خوشهای با استفاده از روش Ward رقم ها را به دو گروه اصلی تقسیم کرد. نتایج این بررسی نشان داد، درختان خرمای به دست آمده از روش افزایش کشت بافت (اندامزائی مستقیم) از لحاظ ژنتیک مانند گیاهان مادری بوده است، لذا روش افزایش سریع نمونههای خرما به منظور تولید نهال با استفاده از اندامزائی مستقیم در شرایط درون شیشهای توصیه میشود.
کلمات کلیدی: پایداری, تنوع ژنتیکی, سوماکلونال, نشانگر
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1007430/