ارسلان پیروش - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه گیاهان دارویی، مرکز آموزش عالی شهید باکری میاندوآب، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران
محمدعلی شیخ محسنی - استادیار، گروه گروه گیاهان دارویی، مرکز آموزش عالی شهید باکری میاندوآب، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران
فاطمه نژادحبیب وش - استادیار، گروه زیست شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران

یکی از روشهای معمول برای جبران کمبود نیتروژن خاک، استفاده از مقدار زیاد کود اوره به خاک میباشد. از آنجا که افزودن این کود به خاک و آب میتواند اثرات زیست محیطی داشته باشد، جایگزینی آن با روشهای نوین مانند محلول پاشی سودمند است. این تحقیق به منظور ارزیابی جایگزینی روش معمول کوددهی اوره با روش محلول پاشی نانوکودنیتروژن و آمینواسید، خصوصیات مورفولوژیکی و عملکرد گیاه دارویی سرخارگل در دو روش مقایسه شد. آزمایش بر پایه فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی در چهار تکرار انجام گرفت. تیمارهای آزمایشی شامل کود اوره (معادل 0، 100 و 200 کیلوگرم در هکتار)، محلول پاشی با نانوکودنیتروژن 0)، 1 و 3 گرم در لیتر) و محلولپاشی با آمینواسید 0)، 1 و 3 گرم در لیتر) بودند. نتایج نشان داد که بیشترین وزن تر برگ، وزن تر ریشه و وزن خشک برگ در تیمار نانونیتروژن-3 و بیشترین وزن خشک اندام هوایی در تیمار ترکیبی نانونیتروژن-1 و آمینواسید-3 به دست آمد. اکثر صفات گیاه در روش محلولپاشی با نانونیتروژن و آمینواسید نسبت به کودهی اوره افزایش یافتند. درنتیجه جایگزینی روش کوددهی با اوره با روش محلول پاشی با آمینواسید و نانونیتروژن میتواند علاوه بر بهبود عملکرد گیاه، نقش مثبتی در مسیر توسعه پایدار داشته باشد.

آستراسه، نیتروژن، نانوفناوری، توسعه پایدار، آلودگی محیط زیست