نرگس صالحی شهرابی - دکتری مدیریت دولتی، پردیس البرز دانشگاه تهران
علی اصغر پورعزت - استاد مدیریت دولتی، دانشکده مدیریت دانشگاه تهران
وحید محمودی - استاد اقتصاد، دانشکده مدیریت دانشگاه تهران
محمد قاسمی - استادیار اقتصاد، دانشکده اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی

دستیابی به انرژی­های پاک چالش بزرگ کشورهای در حال توسعه است زیرا انرژی به عنوان یک عامل سیاسی، نقش مهمی در توسعه اقتصادی-اجتماعی دارد. نفوذ بالای برق در زندگی روزمره، اهمیت تدوین خط­مشی­های مالی و تنظیمی مناسب تولید انرژی سبز با هدف حفظ محیط­زیست و منابع موجود آشکار می­شود. هدف این مطالعه تدوین مدلی جامع برای ایران؛ برگرفته از کشورهای آلمان و دانمارک است. این پژوهش از نوع کیفی است که ابتدا به مطالعه ادبیات (مقالات علمی، گزارش­های ملی و بین­المللی، قوانین تدوین شده) پرداخته است. سپس نتایج حاصل از مرور ادبیات در دو کشور هدف، با شرایط فعلی ایران (برگرفته از مرور قوانین و ادبیات علمی بعلاوه مصاحبه با خبرگان در مرکز پژوهش­های مجلس جمهوری اسلامی ایران، وزارت نیرو و نیز سازمان مپنا) مقایسه و در انتها مرجعی جامع برای خط­مشی­گذاری توسعه انرژی سبز ارائه شد. مهمترین یافته­ها شامل ابزارهای مالی و تنظیمی حامی انرژی سبز و نیز فاصله قابل توجه ایران با دو کشور هدف، از نظر میزان به­کارگیری سوخت­های فسیلی، کاربست انرژی­های تجدیدپذیر (RE)، انتشار دی­اکسیدکربن است. لذا به منظور ارتقاء جایگاه RE، ایران موظف به اصلاح ساختار تخصیص سوخت­های رایگان به نیروگاه­ها، توقف تولید انرژی صلح­آمیز هسته­ای، تدوین بسته مالیاتی سبز، اعمال معافیت­های مالیاتی برای مشارکت­کنندگان، تخصیص یارانه برای مشارکت در توسعه تجدیدپذیرها و تعویض سیستم­های فرسوده، اعطای وام­های کم­بهره و یا بی­بهره، آگاه­سازی شهروندان و مالکیت محلی، تسهیل روند مشارکت، اجرای طرح­های اجباری خرید انرژی سبز از جمله موارد توصیه شده در مدل پیشنهادی است.

خط مشی, ابزار مالی, ابزار تنظیمی, تولید برق, انرژی های تجدیدپذیر