محمدمهدی پولادوند - کارشناسی ارشد دانشگاه علوم و معارف قرآن کریم
عبدالله شایسته - کارشناس ارشد دانشگاه علوم و معارف قران کریم
رحمان عشریه - استادیار دانشگاه علوم و معارف قرآن کریم

از عوامل عمده ناکامی درزمینه تربیت یکی امیدوخوشبینی بیش از حد نسبت به خود و دیگری ناامیدی است. که حاصل اولی تنبلی ونتیجه دومی سرخوردگی و احساس پوچی و شکست است و نتیجه هر دو ترک وظیفه و از دست دادن فرصت ها است بعضی از انسان ها فکر می کنند که خدا خیرخواه آنها نیست و نسبت به خدا سوء ظن دارند و این آفتی است که انسان راناامید و باعث جلوگیری از پیشرفت اومی شود. امام صادق (ع) می فراید: شخص مومن به ایمان کمال نمی رسد مگر اینکه از دو صفت خوف ورجابر برخودار باشد وعلامت این دو حالت در نفس مومن آن است که برای آنچه از آن ترسان و یا امیدوار است کار می کند. انسان در هیچ شرایطی نباید به خدا سوظن داشته باشد و چون موجودی داشته باشد و هیچ وقت ناامید نشود تا موفق شود به مرحله کمال برسد. و برای تربیت فرزندان تنها تشویق و تنبیه کافی نیست باید تشویق و تنبیه به گونه ای باشد که فرزندان احساساتی یا دچار سرشکستگی نشوند

آسیب های اعتقادی، فرزندان، خانواده، راهکارهای درونی