زاویه دید و کانونی گری در آن روزها ی طه حسین و روزها ی محمدعلی اسلامی ندوشن
عنوان مقاله: زاویه دید و کانونی گری در آن روزها ی طه حسین و روزها ی محمدعلی اسلامی ندوشن
شناسه ملی مقاله: JR_JCTK-11-21_005
منتشر شده در شماره 21 دوره 11 فصل در سال 1398
شناسه ملی مقاله: JR_JCTK-11-21_005
منتشر شده در شماره 21 دوره 11 فصل در سال 1398
مشخصات نویسندگان مقاله:
علی صفایی - دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران
مجید جلاله وند آلکامی - دانش آموخته دکتری زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران
خلاصه مقاله:
علی صفایی - دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران
مجید جلاله وند آلکامی - دانش آموخته دکتری زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران
زاویه دید یکی از مهمترین عناصر متون روایی است. زاویه دید ، جهان بینی نویسنده و هنرمند را نسبت به جهان، انسان و جامعه نشان می دهد. آن روزها و روزها که از خواندنیترین نمونه های خودزندگینامه نویسی معاصر هستند، در آستانه یکی از حساسترین ادوار تاریخی، دوران گذار از جامعه سنتی به دنیای مدرنیته، با دو زاویه دید متفاوت تحریر شدهاند. خودزندگینامه ها غالبا با زاویه دید اول شخص نوشته می شوند. محمدعلی اسلامی ندوشن در روزها از همان زاویه دید معمول و متداول در خودزندگینامه نویسی بهره می گیرد، اما طه حسین با زاویه دید سوم شخص به روایت دغدغه های فکری و ذهنی خود و جامعه اش می پردازد. مولفه هایی چون ادبی زیباشناختی، ایجاد فاصله هنری، روحیه ساختارشکنی و انقلابی و همچنین پوشاندن ضعف نابینایی در آن روزها و واقعگرایی و گزارش عینی و زنده جامعه ایرانی و اصلاح طلبی نویسنده در روزها از مهمترین عوامل این گزینش می تواند باشد. این مقاله عوامل انتخاب این دو نظرگاه و زاویه دید متفاوت و چشم اندازهایی را که کانون توجه این دو نویسنده بوده است، مورد تجزیه و تحلیل قرارمی دهد.
کلمات کلیدی: خودزندگی نامه, زاویه دید, کانون شدگی, آن روزها, روزها
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1010145/