نرگس منتخبی بخت ور - استادیار گروه زبان و ادبیات انگلبسی, دانشکده ی زبانهای خارجی, واحد تهران مرکزی, دانشگاه آزاد اسلامی, تهران, ایران

شعر مدرن ایران از جنبش های پیشروی اوایل قرن بیستم اروپا، از جمله سمبولیسم و سوررئالیسم، تاثیرات انکارناپذیری پذیرفته است اما جریان شعر عینیت گرای آمریکا به رهبری لوییس زوکوفسکی و تاثیرش بر بوطیقای شعر نو ایران، مورد کنکاش قرار نگرفته است. این پژوهش، به بررسی تطبیقی شعر حجم یدالله رویایی و شعر عینیت گرای لوییس زوکوفسکی می پردازد. رویایی و زوکوفسکی با رویکرد زبان محورشان به شعر، جنبش های نوگرا و مدرنیستی معاصرانشان را بازخوانی کرده اند. دو محور کلیدی در این بحث جزءگرایی و مسیر ادراک یا سیاست شعر در عینیت گرایی است. نتایج این بررسی نشان می­دهد که رویایی به سیاق زوکوفسکی و عینیت گراها، به اجزای زبان موشکافانه می نگرد و مادیت زبان را سوژه شعرش می کند اما برخلاف زوکوفسکی، از سیاست زدگی های حزبی و سیاسی رایج دوری می جوید. او سیاست شعر و شعر سیاسی را در اسباب بی هدف، بالقوگی ناب انسان و ایستادگی برابر ارجاعات زبانی، پیش فرض ها و به فعل درآمدن های تحمیلی از سوی فرهنگ و قدرت می یابد.

رویایی, جزءگرایی, ماده زبان, مسیر ادراک, زوکوفسکی