فاطمه اربابی کلاتی - ۱گروه بیماری های دهان، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران. مرکز تحقیقات بیماری های دهان و دندان، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران.
سیده الهام شریفی - دندانپزشک، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران.
حسین انصاری - ۳ مرکز تحقیقات ارتقا سلامت،گروه اپیدمیولوژی و آمار زیستی، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران.
نورمحمد بخشانی - مرکز تحقیقات سلامت کودکان و نوجوانان،پژوهشکده سل مقاوم به درمان ، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران.

مقدمه: اعضاءهیئت علمی ‎مهم‎ترین منابع دانشگاه‎ها و مسئول تربیت نیروی انسانی نظام بهداشتی درمانی کشور هستندو ارتقای رضایت‎مندی ایشان سبب ارتقای آموزش در دانشجویان و نظام سلامت کشور می‎گردد. هوش معنوی توانایی بکارگیری ارزش‎ها و کیفیت‎های ‎معنوی است به گونه‎ای که بتواند کارکرد روزانه و سلامت جسمی‎و روحی را ارتقا دهد. به نظر می‎رسد افزایش هوش معنوی می‎تواند با ارتقاء انگیزه اعضای هیئت علمی ‎و کاهش اضطراب باعث بهبود رابطه استاد و دانشجو و نهایتا افزایش رضایت شغلی شود. بنابراین مطالعه حاضر جهت شناسایی همبستگی هوش معنوی با رضایت شغلی اعضای هیئت علمی‎دانشگاه علوم پزشکی زاهدان طراحی شد. روش کار: پژوهش حاضر، مطالعه تحلیلیمقطعی است که در سال 1398 انجام شد و جامعه مورد مطالعه اعضای هیئت علمی‎دانشگاه علوم پزشکی زاهدان بودند. ابزار جمع آوری داده‎ها پرسشنامه هوش معنوی کینگ SISRI و رضایت شغلی JDI و نرم افزار تجزیه و تحلیل آمار SPSS 16 بود. نتایج: در مطالعه حاضر تعداد 100 نفر عضو هیئت علمی‎مورد بررسی قرار گرفت که 67 نفر هیئت علمی‎علوم پایه و 33 نفر هیئت علمی‎علوم بالینی بودند. در مطالعه حاضر میانگین سابقه کار شرکت کننده‎ها7/4 ± 74/ 10سال بود. بین هوش معنوی و رضایت شغلی در جامعه مورد مطالعه ما ارتباط وجود نداشت. بین نمره هوش معنوی ونمره کلی رضایت شغلی در بین اعضای هیئت علمی‎علوم پایه و علوم بالینی تفاوت معناداری وجود داشت. میانگین هوش معنوی و رضایت شغلی در بین اعضای هیئت علمی‎علوم پایه بیشتر بود. نتیجه گیری: هر چند میانگین هوش معنوی و رضایت شغلی در بین اعضای هئت علمی‎علوم پایه بیشتر بود. اما هوش معنوی بر رضایت شغلی تاثیر قابل توجهی نداشت.

هوش معنوی, رضایت شغلی, اعضای هیئت علمی