علی پورقصاب امیری - دانشگاه آزاد اسلامی واحد دامغان ، گروه حقوق ، دامغان ، ایران
محمدمهدی علی نژاددارسرا - پژوهشگر و کارشناسی ارشد حقوق تجارت بین الملل دانشگاه آزاد اسلامی واحد دامغان

از اواخر قرن هجدهم و اوایل قرن نوزدهم با توسعه روابط سیاسی و اقتصادی کشورهای مختلف نیاز جوامع به همدیگر بیش ازپیش گردید به گونه ای که امروز هیچ کشوری را نمی توان بی نیاز از سایر کشورها یافت ، نظریه جامعه جهانی مطرح وسازمان ملل متحد شکل گرفت ، نمایندگان کشورهای عضو با وضع قوانین و مقررات بین المللی باعث تسهیل روابط بینکشورها شدند ، اگر کشوری علیه کشور دیگه هر گونه تجاوزی نماید این سازمان و ارکان زیر مجموعه آن اقداماتی را علیهکشور خاطی صورت خواهند داد ، یکی از این اقدامات بازدارنده تحریم ها می باشد ، این تحریم ها سیاسی ، اقتصادی و حتیجنگ می باشد ، بجز سازمان ملل هیچ کشوری حق تحریم یا جنگ علیه سایر کشورها و اعمال نفوذ بر آنها را ندارد . با نگاهیبه تاریخ در اعصار گوناگون و به بهانه های مختلف دولت امریکا با وضع تحریم های سیاسی و اقتصادی ، حتی جنگ (جنگعلیه عراق ، جنگ علیه افغانستان و ...) خواستار به زانو در آوردن کشورهای ضعیف بوده . چه سازمانی یا شخص حقیقی و یاحقوقی این اجازه را به دولت امریکا داده که این نوع اقدامات ضد بشری را انجام دهد. من باب مثال تحریم های اقتصادی علیهایران و آثار آنها از جمله عدم واردات دارو ، مواد غذایی ، فروش نفت ، جلوگیری از سوختگیری پرواز های هوایی، (نقضآشکار کنوانسیون های بین المللی مربوطه است) تبادلات پولی و بانکی و ... را ایجاد نمود . باید توجه داشت این تحریم ها بهبهانه فشار بر دولت ها ، بجر اینکه بر اقتصاد کشور و ایجاد تورم و عدم دسترسی افراد جامعه بر مایحتاج روزمره و دارو جهتبیماران ، تاثیر دیگری نداشته و ندارد و این تحریم ها هیچ گونه توجیح عقلانی ندارد بجر صلب حق حیات اتباع کشور هاپس نقض اشکار حقوق بشر می باشد لذا جامعه جهانی بجای همکاری با دولت امریکا به طور اجماع اگر در مقابل این گونهاقدامات و قدرت طلبی بایستد ، درجهان صلح و آرامش حکم فرما خواهد بود.

تحریم های سیاسی و اقتصادی ، حقوق بشر ، حقوق بین الملل ، حق حیات