سیدمحمدرضا الصفح - دانشجوی دکتری دانشگاه سی تی وان، تهران

هدف اصلی این پژوهش بررسی مسئولیت کیفری مجازات نقض تدابیر امنیتی برای دسترسی غیرمجاز به داده های سری در قانون جرایم رایانهای ایران است. یکی از مصادیق جرایم رایانه ای در قانونجرایم رایانه ای مصوب 1388 دسترسی غیر مجاز است. دسترسی غیر مجاز، جرمی مطلق است یعنیصرف دسترسی کفایت می کند و لازم نیست داده ها، مورد سوء استفاده نیز قرار گیرد. دلیل مطلقانگاشتن جرم، آن است که دسترسی غیر مجاز زمینه تحقق جرایم دیگر مانند افشا و ربودن را فراهم میسازد و در حقیقت، مقدمه و زمینه ارتکاب جرایم دیگر است. دسترسی غیر مجاز ممکن است منتهی بهربودن یا افشا یا جرایم دیگر شود. لذا این موضوع توجه قانونگذاران در سطح داخلی و بین المللی را بهخود جلب کرد. این نوشتار بر آن است تا جرم دسترسی غیر مجاز به داده و سامانه های رایانه ای را، که بهبه عنوان یکی از جرایم علیه محرمانگی داده وسامانه درفصل اول قانون جرایم رایانه ای جرم انگاری شدهو تهدیدی خطرناک و تعرض علیه امنیت ( محرمانگی و دسترس پذیری) سیستم ها و داده های رایانه ایاست و در نوع خود جرم مهم و مبتلا به ای محسوب می شود را مورد بررسی و ارزیابی قرار دهد. در اینراستا، ابتدامختصری راجع به تعریف و جرم انگاری جرم رایانه ای اشاره می گردد. سپس به صورتتحلیلی، توصیفی با شیوه رایج در حقوق جزای اختصاصی به تحلیل این جرم پرداخته و در پایان، در مقامنتیجه گیری و ارایه پیشنهاداتی که برای پیشگیری هر چه بهتر این جرم ضروری به نظر می رسند، بر می آییم.

مسئولیت کیفری، دسترسی غیر مجاز ،جرم، جرایم سایبری، حقوق ایران