جمال محمدزاده - دانشجو کارشناسی ارشد

مذاکرات پیش قراردادی به عنوان یکی از مهم ترین اسباب پیدایش حق و تکلیف، در کلیه نظام های حقوقی مباحث گستردهای را به خود اختصاص داده است. طبیعی است برای انعقاد یک قرارداد مراحل مختلفی انجام می شود؛ یکی از مراحل مزبورمرحله مذاکرات مقدماتی است. به طور معمول مذاکرات مقدماتی در قراردادهایی که دارای اهمیت بیشتری هستند، از جایگاهمهمتری برخوردارند، در واقع شرایط و محتوای قرارداد در این مرحله رقم می خورد و به همین جهت، دوره مبنایی در خلققرارداد محسوب می شود. طبیعی است چنانچه مذاکرات با موفقیت سپری شود قرارداد منعقد خواهد شد، لیکن گاه جریانمذاکرات به دلایل مختلفی که بعضا به اراده خود طرفین بستگی دارد و بعضا به عناصر خارج از انها مرتبط است به سرانجامنمی رسد؛ حال باید دید که از نقطه نظر حقوقی اگر یکی از طرفین بدون دلیل موجه اقدام به قطع مذاکرات نماید و از اینرهگذر موجب ورود خسارت به طرف مقابل گردد آیا در برابر رفتار خویش مسئولیتی دارد یا خیر در واقع سوال این است کهآیا هریک از طرفین می توانند به استناد اصل آزادی قراردادی، بدون دلیل موجه به مذاکراتی خاتمه دهند که طرف مقابل بهاعتماد آن و به امید تحصیل قرارداد متعاقب آن، متحمل هزینه شده و یا منافع و موقعیت هایی را از دست داده است. در اینپژوهش که به روش توصیفی تحلیلی صورت گرفته تلاش شده تا زوایای مختلف مذاکرات پیش قراردادی مورد تحلیل قرارگیرد از سویی نقش مذاکرات پیش قراردادی در روند انعقاد قراردادها نیز مورد بررسی قرار گرفته و همچنین آثار مسئولیتهای طرفین قرارداد را در مرحله قبل از انعقاد قرارداد مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

آزادی قراردادی، اصل حاکمیت اراده، مسئولیت پیش قراردادی، تعهدات قراردادی