جواد عبدالوند - کارشناسی علوم تربیتی دانشگاه علامه طباطبایی
رضا محمودی - دانشجوی کارشناسی علوم تربیتی دانشگاه علامه طباطبایی
موسی سعیدی - دانشجوی کارشناسی علوم تربیتی دانشگاه علامه طباطبایی
محمد اسفندیاری نژاد - دانشجوی کارشناسی علوم تربیتی دانشگاه علامه طباطبایی

در همه ی جوامع بشری، افراد از لحاظ ذهنی، جسمی، فکری، روحی و... در سطوح مختلفی قرار دارند و گاه حتی ممکن است دچار نواقصی نیز باشند. همچنین آموزش و پرورش موظف است که شرایطی را فراهم آورد تا همه ی افراد بتوانند از امکان تحصیل و آموزش بهرمند شوند. لذا آموزش و پرورش افرادی را توان آموزش به صورت عادی را ندارند در گروه هایی تحت عنوان کودکان استثنایی قرار میدهد و امر آموزش را در قبال آنان به عمل میرساند. کودکان و دانش آموزان استثنایی، یعنی افرادی که به دلایل خاص جسمانی، ذهنی، عاطفی و روانی نمی توانند از برنامه های عادی آموزشی به نحوی مطلوب بهره مند گردند. مطابق ارقام و آمار بین المللی حدود 10 الی 15 درصد از کل دانش آموزان سنین مدرسه رو در هر جامعه ای به نحوی از انحا نیاز به برنامه های آموزشی ویژه دارند. لذا همواره تعلیم و تربیت کودکان استثنایی مورد توجه اندیشمندان و کارشناسان بوده است که چگونه میتوانند آن را به نحوی بهتر و نیز آسان تر برای معلمان و دانش آموزان استتنایی به اجرا در بیاورند. در این مقاله که به شیوه مروری و با استناد به منابع کتابخانه ای گردآوری شده است سعی بر آن داریم تا ضمن آشنایی با کودکان استثنایی، طبقه بندی و انواع آن ها، دریابیم که چگونه میتوانیم در امر تعلیم و تربیت کودکان و نوجوانان استثنایی بیش از پیش موفق باشیم.

آموزش ، استثنایی، کودکان، معلم، مدرسه