سمیه صدری - عضو هیات علمی گروه پژوهشی سیکل و مبدل های حرارتی، پژوهشگاه نیرو، تهران
فرشته رحمانی - مدیر گروه پژوهشی سیکل و مبدل های حرارتی، پژوهشگاه نیرو، تهران

با توجه به رشد میزان مصرف انرژی در کشور، ملاحظات زیست محیطی و افزایش قیمت جهانی سوخت توجه به روش هایی برای ارتقای میزان مصرف سوخت، کاهش آلایندگی های محیط زیستی و افزایش راندمان سیستم های موجود یکی از رویکردهای ضروری به نظر میرسد. از طرفی با توجه به شدت مشکلات ناشی از کمبود آب شیرین، پرداختن به روش هایی جهت تولید آب شیرین باید در اولویت برنامه های وزارت نیرو قرار داشته باشد. از این رو در کنار تولید برق، ارائه روشی برای تولید آب شیرین با استفاده از منابع انرژی ناچیز و آثار محیط زیستی حداقلی می تواند گزینه مطلوبی به شمار رود. در این راستا به نظر می رسد که روش شیرین سازی آب به شیوه جذبی بتواند نقش موثری در تولید آب شیرین با حداقل مصرف انرژی ایفا نماید. لذا در این مقاله سعی شده است روش نوین شیرین سازی جذبی آب معرفی شده، اصول عملکرد، مزایا و معایب آن بررسی و چالش های پیش روی استفاده از این فناوری در کشور تبیین گردد. مد ل ترمودینامیکی سیکل جذبی مورد بررسی قرار خواهد گرفت و سیمای کلی فناوری ترسیم خواهد شد.

شیرین سازی آب، فناوری جذبی، مصرف انرژی، مدل ترمودینامیکی