علی گلشنی عجب شیر - دانشگاه تبریز
حسین آقاجانی - دانشگاه تبریز
محمد جعفرپور - دانشگاه تبریز
سهند بهرنگی - دانشگاه تبریز

هدف از این پژوهش بررسی پایداری نانوذرات SiC به منظور پوشش دهی بر روی کامپوزیت کربن کربن به روش EPD می باشد. بدین منظور سوسپانسیون هایی در حلال های مختلف و در حضور پراکنده ساز PEI تهیه شدند. پایداری سوسپانسیون ها توسط تصاویر ماکروسکوپی تهیه شده از آن ها پس از گذشت 24 ساعت و اندازه گیری پتانسیل زتا و توزیع اندازه ذرات مورد بررسی قرار گرفت. در ادامه پوشش مورد نظر از سوسپانسیون بهینه بر روی زیر لایه اعمال شد. نتایج نشان داد که سوسپانسیون تهیه شده در اتانول، در pH=10 و در حضور 6 درصد وزنی PEI پایداری بهتری دارد. همچنین تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) نشان داد که پوشش اعمال شده در ولتاژ 30 ولت کیفیت بهتری داشته و دارای سطح یکنواخت و بدون حفره می باشد.

رسوب دهی الکتروفورتیک, نانوذرات SiC, کامپوزیت کربن کربن, پایداری سوسپانسیون, پتانسیل زتا