زهراسادات حسینی طاهری - کارشناس ارشد روانشناسی بالینی دانشگاه الزهرا
زهره خسروی - استاد گروه روانشناسی دانشگاه الزهرا
اعظم فرح بیجاری - استادیار گروه روانشناسی دانشگاه الزهرا

وجود کودک مبتلا به اختلالات رشدی در خانواده ممکن است موجب احساسات منفی مانند احساس گناه در والدین شود وسلامت روان آنها را تهدید کند. هدف پژوهش حاضر ساخت و اعتباریابی مقیاس احساس گناه والدینی در جمعیت مادران دارایفرزند مبتلا به مشکلات بالینی است. مقیاس احساس گناه والدینی دارای 9 گویه است که با استناد به متون نظری احساس گناهو پژوهش های کیفی، طراحی شده است. تعداد 160 نفر از مادران مراجعه کننده به مراکز درمانی نظام مافی و اسماء که فرزندشانتوسط روانپزشک کودک تشخیص بیش فعالی-کمبود توجه دریافت کرده بودند وارد مطالعه شدند و به پرسشنامه احساس گناهوالدینی پاسخ دادند. به منظور بررسی پایایی، نتایج همسانی درونی با بررسی آلفای کرونباخ 0/82 و همبستگی آزمون- بازآزمون نیز 0/77 بدست آمد که نشان دهنده پایایی مطلوب است. نتایج تحلیل عاملی اکتشافی به روش ابلیمین نیز منجر به استخراج سه عامل بود که به ترتیب تاثیر بر بیماری ، مراقبت و حمایت ناکافی و تخطی از استانداردها نامگذاری شدند و روی هم 67 درصد از واریانس احساس گناه والدینی را تبیین کردند. روایی محتوا نیز توسط سه تن اساتید متخصص در حوزه روانشناسی مورد تایید قرار گرفت. بر اساس نتایج، مقیاس احساس گناه والدینی واجد ویژگی های روان سنجی قابل قبول جهت کاربرد در پژوهش های روانشناختی و مداخلات بالینی است.

احساس گناه والدینی، پایایی، روایی