علی پورخزایی - مدرس دانشگاه افسری و تربیت پاسداری امام حسین (ع)

پژوهش حاضر از نظر ماهیت توصیفی تحلیلی به روش کتابخانه ای به بررسی بایسته های تربیت دینی دانش آمزان می پردازد در تربیتدینی مهم این است که مربی و فراگیر به هدف تربیت بیشتر بیندیشند و چنانچه هدف را متعالی و ارزشمند یافتند، هر دو برایتامین آن هدف تمام همت و استعداد خود را به کار بندند. توجه و علاقه مندی به هدف، همچنین پی بردن به اهمیت و ارزش تحصیلآن، از جمله عوامل انگیزشی است که به بروز رفتار و جهت دهی آن می انجامد. تربیت دینی بسته به دورنما و چشم اندازی که ارائهمی دهد و متناسب با گرایش خاصی که در نهاد شخص پدید می آورد، شخص را برمی انگیزاند تا در مسیر تحقق چشم انداز تربیتدینی به آموزه های دینی توجه کافی مبذول دارد و به لوازم آن آموزه ها پایبند باشد. با این بیان، هرچه عوامل برانگیزاننده قویتر وراسخ تر باشند، انگیزه فراگیر در التزام به مفاد تربیت دینی و تعهد به ارزش های مورد تاکید و سفارش دین عالی تر خواهد بود. ایننکته مهم روانشناختی بهجای خود، تربیت دینی را هموارتر و تحقق آثار و مظاهر آن را آسانتر خواهد ساخت. مهم این است کهدین در پالایش و تعالی انگیزه های پیروان خود تا چه اندازه موفق عمل کند. این امر مستلزم بالا بردن سطح آگاهی و معرفت فراگیراننسبت به معارف و آموزه های دینی است. بنابراین در این مقاله به بررسی بایسته های تربیت دینی (تقویت اراده؛عبادت صحیح، روشعلم آموزی،روش تقویت تقوا،روش کار وتلاش جمعی،روش توبه آموزی،روش زهد،روش عادات و ایجاد ملکات روحی،روش سادهزیستی، اخلاص در عمل، روش تفکر، روش جهاد) از دیدگاه شهید مطهری می پردازد.

دین، تربیت دینی، روش های تربیتی