امیرمحمد کریمی - دانشجوی کارشناسی ارشدگروه مهندسی نفت دانشکده مهندسی شیمی دانشگاه تربیت مدرس

تزریق آب و به خصوص تزریق آب کمشور، روش ازدیاد برداشت کم هزینه ای محسوب میشود. در سالهای اخیر مطالعات در این مورد بیشتر به بررسی اثر تزریق آب بر روی برهمکنش سنگ/ نفت/ آب متمرکز شده است. هدف از انجام مطالعه پیشرو بررسی برهمکنش سنگ/ سیال است. تغییر ترشوندگی مکانیزم اصلی افزایش تولید هیدروکربن در هنگام استفاده از آب هوشمند در مخازن کربناته است. آب هوشمند سبب تغییر ترشوندگی و به دنبال آن افزایش بهره وری به دلیل وجود یون فعال میشود. در این مطالعه به بررسی تاثیر تزریق آب کم شور بر روی نتایج بازیافت نهایی مخزن خواهیم پرداخت. سپس با استفاده از تئوری جریان جزئی لورت تخمینی از مقادیر بازدهی جاروبی برای فرآیند های تزریق خواهیم داشت. نتایج نشان می دهد که رقیق کردن آب دریا تفاوت چندانی در نتایج افزایش بازیافت مخزن نخواهد داشت. نمودارهای تراوایی نسبی و جریان جزئی افزایش تراوایی نسبی نفت و کاهش مقادیر اشباع باقی مانده در اثر تزریق آب کم شور را نشان می دهند. در زمانهای تزریق کوتاه مدت نتایج برای دوره های تزریقی مختلف یکسان میباشد و هرچقدر زمان تزریق طولانی مدت باشد، نتایج بازیافت نهایی بیشتر تغییر میکند. در نهایت با استفاده از نتایج به دست امده از بازیافت نهایی مخزن و تئوری جریان جزئی برای محاسبه بازدهی جابجایی، مشاهده شد که مقادیر بازدهی جابجایی افزایش قابل ملاحظه ای دارد.

آب هوشمند، آب کم شور، شبیه سازی، ازدیاد برداشت نفت، ترشوندگی