الهه بدیعی - ۱دانشجوی دکتری برنامه ریزی درسی و عضو گروه آموزشی کامپیوتر مرکز تحقیقات معلمان اصفهان
مهران فرج اللهی - ۲دانشیار برنامه ریزی درسی دانشگاه پیام نور

این پژوهش نیمه آزمایشی با هدف بررسی تاثیر محتوای آموزشی الکترونیکی مبتنی بر هر یک از هوش های حیطه تعاملی (هوش های بین فردی، زبانی و حرکتی جسمانی) بر یادگیری، در آموزش ترکیبی انجام شد. تعداد 60 نفر از دانش آموزان دختر سال سوم رشته کامپیوتر کاردانش در شهر اصفهان در سال تحصیلی 92-91 به صورت خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه 30 نفره آزمایش و کنترل قرار گرفتند. به منظور بررسی همسانی دو گروه، معدل ترم قبل و نیمرخ انواع هوش های چندگانه فراگیران توسط پرسشنامه80 گویه ای مکنزی (2012) سنجیده شد، پایایی این ابزار به روش آلفای کرونباخ برابر 738/0 محاسبه گردید. دو گروه به روش ترکیبی آموزش دیدند. در گروه آزمایش علاوه بر آموزش ترکیبی مرسوم، از یک محتوای الکترونیک مبتنی بر هوش های چندگانه استفاده شد. پیش آزمون و پس آزمون یکسان، قبل و بعد از آموزش انجام گرفت. تحلیل داده ها با آزمون های آماری مجذورکای،t  گروه های مستقل و تحلیل واریانس چند متغیری بر روی نمره افزوده، با استفاده از نرم افزار SPSS 19  انجام شد. تفاوت یادگیری دو گروه در روش مبتنی بر هوش زبانی معنا دار بود ولی در روش های مبتنی بر هوشهای بین فردی و حرکتی جسمانی معنا دار نبود (در سطح 05/0 p < /span> <).

آموزش الکترونیکی, آموزش ترکیبی, محتوای الکترونیکی, هوش های چندگانه