حانیه صالحیان بروجردی - دانشجوی دکتری روانشناسی عمومی، گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساوه، ساوه، ایران
حسن عشایری - استاد، گروه علوم پایه توانبخشی، دانشکده توانبخشی و علوم بهزیستی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران
امیر هوشنگ مهریار - استاد موسسه عالی آموزش مدیریت و برنامه ریزی، تهران، ایران

هدف: طبق یافته پژوهش های متعدد، افراد دچار اختلال در روانی گفتار تفاوت هایی در کارکردهای اجرایی در مقایسه با همتایان عادی نشان می دهند. هدف از پژوهش حاضر بررسی کودکان 7 تا 12 ساله مبتلا به اختلال در روانی گفتار در 4 حوزه کارکردهای اجرایی شامل توجه پایدار، حافظه فعال شنیداری، سرعت واکنش و کنترل پاسخ بود. روش بررسی: تعداد 20 کودک با اختلال در روانی گفتار و 20 کودک بدون اختلال در روانی گفتار از طریق مراکز گفتار درمانی و مدارس شهر تهران انتخاب شدند. برای بررسی حافظه فعال شنیداری از آزمون  N BACKشنیداری و جهت بررسی توجه پایدار و سرعت واکنش از آزمون عملکرد پیوسته (Continuous Performance Test) و برای بررسی بازداری پاسخ از آزمون برو/نرو (Go/ No Go) استفاده شد. همچنین گفتار محاوره کودکان دچار اختلال در روانی گفتار سنجیده شد و درصد وقوع ناروانی با استفاده از روش درصد کلمات با لکنت ادا شده (Percent Syllables Stuttered) سنجیده شد. یافته ها با استفاده از آزمون های تی مستقل و والش مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج حاکی از آن است که میان نمرات کودکان مبتلا به اختلال در روانی گفتار و کودکان عادی در حوزه توجه پایدار (0/019=p)، حافظه فعال شنیداری (0/038=p) و کنترل پاسخ (0/033=p) تفاوت معناداری وجود دارد. اما بین نمرات کودکان مبتلا به اختلال در روانی گفتار و کودکان عادی در  حوزه سرعت واکنش (0/329=p) تفاوت معنادار وجود ندارد (05/.0> p). نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که کودکان مبتلا به اختلال در روانی گفتار در مقایسه با همتایان عادی در سه حوزه  کارکردهای اجرایی شامل توجه پایدار، حافظه فعال شنیداری و کنترل پاسخ ضعیف تر عمل می کنند.

اختلال در روانی گفتار, کارکردهای اجرایی, توجه پایدار, حافظه فعال شنیداری, سرعت واکنش, کنترل پاسخ