علی نصیریان - شرکت راه آهن ج.ا.ا -ساختمانی شهید کلانتری حوزه معاونت اداری و مالی

قیمت گذاری خدمات راه آهن، در شرایطی که بخش های بهره بردار ی (شرکتهای بهره بردار ناوگان) از زیر بنا (مد یریت شبکه ) جدا میشوند، شامل دو بخش اساسی می گردد. تعیین بهای دسترسی به شبکه که شرکتهای بهره بردار در ازای دسترسی به شبکه به مدیر زیربنا می پردازند و بخش دیگر کرایه حمل بار و یا مسافر است که این شرکتها از صاحبان کالا و یا مسافران دریافت می کنند. با توجه به اهمیت قیمت گذاری دسترسی به شبکه در آیندة صنعت راه آهن، هم اکنون روشهای متعددی در این رابطه وجود دارد که از میان آنها می توان به روشهایی مانند نرخ بازگشت، سقف قیمت، رمزی و هزینه های کاملا توزیع شده اشاره کرد. دراین میان، راه آهن ایران روش آخر را برگزیده است. در این نوشتار ضمن بحث پیرامون معرفی این روشها و مزایا و معایب هریک، به منظور ایج اد ثبات مالی و افزا یش کارایی در صنعت راه آهن، روش هزینه نهایی اجتماعی بعلاوه کمکهای دولتی به عنوان گزینه مطلوب پیشنهاد شده است.

قیمت گذاری دسترسی به شبکه - هزینه نهایی کوتاه مدت - هزینه نهایی بلند مدت