محسن عباسی - لیسانس مهندسی الکترونیک ، مدیر امور پروپزالهای شرکت واگن پارس

با توجه به توسعه و اهمیت صنعت حمل و نقل در سالهای اخیر ، پروژه های قابل توجهی از طرف شرکتها ، سازمانها و حتی بعضاً وزارت خانه های مربوطه در زمینه تأمین خودروهای ریلی تعریف شده است که با توجه به دیدگاههای متفاوت متولیان پروژه (کارفرما) و تغییر آنها در زمان انتخاب تکنولوژی و نهایتاً تغییر منطق تصمیم سازی و انتخاب ، فرصتهای قابل ملاحظه ای (زمان و هزینه انجام شده) از دست رفته است آه بعضاً این فرصتها می توانسته نوید بخش رشد و اعتلای صنعت آشور در زمینه توسعه ساخت خودروهای ریلی باشد. در سالهای گذشته بر اساس یک تصمیم سازی متناسب با دانش آن زمان ، فرآیند انتخاب و انتقال تکنولوژی در زمینه ساخت واگنهای باری انجام شده است ، بصورتی که در حال حاضر واگنهای باری ساخت داخل کیفیت برتر و قابل قبولی نسبت به رقبا روسی و چینی دارند و همچنین با در نظر گرفتن رشد توان طراحی و تست واگنهای باری در آشور بازار صادراتی قابل ملاحظه ای نیز در این نوع از خودروهای ریلی به دست آمده است. در این مقاله سعی شده است که چگونگی فرآیند انتخاب تکنولوژی (محصول) در پروژه های جاری کشور بررسی شده تا دلایل عدم توسعه مناسب در طراحی و ساخت خودروهای ریلی خودکشش (مترو، لکوموتیو و ... ) علی الرغم دریافت دانش فنی ساخت این محصولات در سالهای اخیر مورد بررسی قرارگیرد.

انتقال تکنولوژ ی ، مناقصه ، واگن سبک شهری ، واگن مسافری ، لکوموتیو