سها پور محمد - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان واحد خوراسگان
آرش پسران - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه علم و صنعت ایران

معماری پایدار که امروزه به همزیستی مسالمت امیز انسان و مصنوعات الحاق می شود فقط یک اصطلاح نیست بلکه سرشار از حضور انسانهایی است که نیازمند جامعه ای سالم و پایدار برای خویشند جامعه ای که نیازهایش نباید توانایی افراد دیگر در جهان و نسل های آتی را در براوردن نیازهایشان به خطر بیاندازد. احساس رفاه و رضایتمندی درجامعه چیزیست که معماران خواسته یا ناخواسته در طراحی ان دخیل هستند همانطور که ریشه ی معضلات و نابسامانی های یک جامعه را می توا ن در کوچکترین جامعه یعنی خانواده جستجو کرد: ریشه ی مشکلات عدم پایداری اجتماعی نیز به نوعی در کوچکترین جزء معماری قابل ردیابی و حل است ایننوشته سعی دارد تا این مسائل را با کمک مفاهیم معماری ایرانی به راه حلهایی عملی در جهت یک معماری پایدار از نظر اجتماعی سوق دهد.

خانه ایرانی، پایداری اجتماعی، تعامل، رضایتمندی