شجاع الدین حیاتی - کارشناس ارشد فناوری اطلاعات

امروزه پول شویی یکی از جرائم عمده مالی در سطح جهان محسوب می شود و عبارت است از تبدیل یا انتقال یک دارایی با هدف پنهان کردن منشا غیر قانونی آن دارایی یا کمک به هر شخصی که با چنین جرائمی سروکار دارد. تفکر جرم انگاری این پدیده به دنبال گسترش جرایم سازمان یافته در دنیا مطرح شد و هدف این بود که با کوتاه کردن دست جنایتکاران از عواید مجرمانه شان، انگیزه ارتکاب جرم در آنها از بین برود و به این ترتیب با مبارزه با پولشویی به مبارزه با جرایم سازمان یافته پرداخت. علاوه بر آن میزان بالای پولشویی در جهان، خصوصیات سازمان یافتگی و فراملی بودن، خسارات و زیان های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی آن و ارتباط تنگاتنگ آن با جرایم دیگر ضرورت جرم انگاری این پدیده را در دنیا و همچنین ایران بیشتر کرده است. اسناد بین المللی و منطقه ای متعددی در خصوص پولشویی به تصویب رسیده است که برخی از مهم ترین آنها عبارتند از کنوانسیون وین 1988، کنوانسیون شورای اروپا 1990، دستورالعمل اروپایی 1991، توصیه های چهل گانه فاتف در سال 1990 و اصلاحیه های آنها در سال 1996 و 2000، کنوانسیون پالرمو در سال 2000 و کنوانسیون مبارزه با فساد مالی سال 2003، این اسناد راهکارهای مختلفی را برای مبارزه با پولشویی ارائه داده اند که به 4قسمت راهکارهای تقنینی، راهکارهای اجرایی و اداری، راهکارهای پیشگیرانه و راهکارهای قضایی قابل تقسیم هستند. هدف از این راهکارها این است که تا جایی که ممکن است عرصه بر پولشویی تنگ شد و هزینه عملیات پولشویی برای آنها بالا رود تا ارتکاب جرم برای آنها بی فایده شده و در نتیجه انها را از ارتکاب جرم باز دارد.

پولشویی، راهکار تقنینی، راهکار اجرایی