آتوسا شارقی - عضو هیئت علمی دانشکده فنی دختران سمیه نجف آباد

در سالهای اخیر با توجه به رشد روز افزون و وسعت تغییرات روشهای آموزشی، سازگار نمودن بستر یادگیری با تمامی جوانب نیازهای یادگیرنده، کانون توجه متخصصین آموزش قرار گرفته است، چرا که محیط فیزیکی به سبب ساختار خود می تواند تعاملات و در پی آن فرایند یادگیری را تقویت و یا تضعیف نماید. از آنجا که تعاملات مداوم انسانها با یکدیگر و با منابع محیطی و الگوی یادگیرنده، جوهره ی نظامهای آموزشی جهان امروز و فردا را شکل میبخشد، این اعتقاد وجود دارد که رویکردهای جدید، نیازمند حرکت، کار گروهی و پویایی دانش آموزان است. از این رو تعریف نیازها و چگونگی سازماندهی بستری که چنین نحوه ی یادگیری، در آن قابلیت ظهور داشته باشد، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. این تحقیق با تکیه بر ذات جستجوگر و تجربه پذیر جهان کودک و به منظور پاسخگویی به تحولات گسترده روشهای آموزشی، ضرورت بهره گیری از عامل انعطافپذیری در محیطهای یادگیری را مورد تاکید قرار داده، در این راستا برای تبیین دقیق ، برخی مطالعات در زمینه ی فرایند رشد کودک و نیازهای آنها و سیر طراحی محیطهای یادگیری به سمت محیطهای انعطاف پذیر ، مورد بررسی قرار گرفته و با بهره گیری از روشهای توصیفی- تحلیلی - کاربردی برخی از راهکارهای انعطاف پذیر نمودن یک محیط یادگیری، قابلیتها و مزیتهای این عامل ارائه شده است.

محیط یادگیری، انعطاف پذیری، یادگیری کودک ، تنوع فضایی