آتوسا شارقی - عضو هیئت علمی دانشگاه فنی و حرفه ای واحد دختران سمیه نجف آباد

یکی از موضوعات موردتوجه اندیشمندان و برنامه ریزان کشورهای مختلف، در سالهای اخیر مسئله تعلیم و تربیت کودکان و شیوه های آموزش وپرورش است. ازآنجاکه کودکان شکل دهنده دنیای آینده هستند، سرمایه گذاری اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی برای تربیت نسلی اندیشمند و خلاق، میتواند راه حل بسیاری از بحران های جهان امروز باشد. آموزش معماری به کودکان و نوجوانان سیستمی است که از چندی پیش در بسیاری از کشورها به کار گرفته شده است. آموزش معماری به کودکان به این معنا نیست که تمام آن کودکان باید در آینده معمار شوند بلکه این تصور وجود دارد که کودکانی که از سنین ابتدایی کودکی با معماری مواجه میشوند، نسبت به محیط زیست و جامعه شان، انسانهایی مسئول تر و خلاق تری هستند. ازآنجایی که معماری شامل تفکر، دانش و مهارت های جامع فلسفی، هنری و فنی است، کودکی که مهارتها و دانشپایه معماری را فراگیرد، توانایی برخورد با مشکلات و شکستها، حل مسئله، کارآفرینی، اجتماع پذیری، مشارکت اجتماعی و خلاقیت را کسب میکند و میتواند انسان بهتری در مواجهه با خود، جامعه و محیطش باشد. آموزش معماری به کودکان با نگاه به زمینه در ساختن آینده ای صلح آمیز و پایدار نقش مهمی ایفا میکند. در این پژوهش سعی بر این است که ضرورت آموزش معماری به کودکان موردبحث قرار گیرد و نمونه های از آن، که در خارج از کشور اجراشده است، شرح داده شود و نتایج آن بررسی گردد.

آموزش معماری، کودک، خلاقیت، محیط.