لزوم ابلاغ و اعلام قبولی در حقوق ایران، انگلیس و اصول قراردادهای تجاری بین المللی
عنوان مقاله: لزوم ابلاغ و اعلام قبولی در حقوق ایران، انگلیس و اصول قراردادهای تجاری بین المللی
شناسه ملی مقاله: JR_JLPS-1-2_007
منتشر شده در شماره 2 دوره 1 فصل در سال 1394
شناسه ملی مقاله: JR_JLPS-1-2_007
منتشر شده در شماره 2 دوره 1 فصل در سال 1394
مشخصات نویسندگان مقاله:
رضا مقصودی - استادیار گروه حقوق دانشگاه گیلان، (نویسنده مسئول)
نورا احسانگر - دانش آموخته مقطع کارشناسی ارشد حقوق خصوصی دانشگاه گیلان
خلاصه مقاله:
رضا مقصودی - استادیار گروه حقوق دانشگاه گیلان، (نویسنده مسئول)
نورا احسانگر - دانش آموخته مقطع کارشناسی ارشد حقوق خصوصی دانشگاه گیلان
اظهار و اعلان اراده و اشکال گوناگون آن مسائلی را مطرح میکند؛ از جمله اینکه آیا لازم است قبولی، به اطلاع موجب برسد به عبارت دیگر آیا اطلاع موجب از قبولی، لازمهی تاثیر قبولی و تحقق عقد است اگرچه در حقوق ایران اطلاع موجب از قبولی لازمهی تحقق عقد نیست و در فرض عدماطلاع موجب از قبولی نیز، عقد محقق میگردد؛ اما در حقوق انگلیس و اصول قراردادهای تجاری بینالمللی(Unidroit) قاعدهی کلی این است که اعلام و ابلاغ قبولی از جمله شرایط قبول موثر است که بدون آن قبول معتبر نبوده و عقدی تشکیل نمیگردد. با در نظر گرفتن این قاعدهی کلی، در صورت عدم اطلاع موجب از قبولی، جز در موارد استثنایی از قبیل قراردادهای یکجانبه، تقصیر موجب، ابلاغ از طریق پست، شرایط ایجاب و... هیچ قراردادی منعقد نخواهد شد و در نتیجه هیچ التزامی برای وی ایجاد نمیشود. از هم این رو در نظامهای حقوقی مختلف در باب اعلان قبول رویکردهای متفاوتی وجود دارد.
کلمات کلیدی: اعلام, قبول, موجب, مخاطب ایجاب, عقد
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1017092/