امیدعلی باپیری - دانشجوی دکتری روان شناسی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران.
مهرداد کلانتری - عضو هیئت علمی گروه روان شناسی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
حمیدطاهر نشاط دوست - عضو هیئت علمی گروه روان شناسی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران.
سیدحمیدرضا عریضی سامانی - عضو هیئت علمی گروه روان شناسی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران.

هدف این پژوهش، بررسی رابطه خودکارآمدی عمومی، تعلق و عشق با معنا در زندگی با میانجی گری ارزش های اجتماعی در نوجوانان دختر از طریق الگوسازی معادلات ساختاری بود. این مطالعه از نوع همبستگی با استفاده از مدل یابی علی و جامعه آماری دانش آموزان دختر سال سوم دوره دبیرستان به تعداد 4476 نفر بودند. نمونه آماری 200 نفر بود که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. ابزارهای اندازه گیری شامل پرسشنامه خود کارآمدی عمومی (Sherer & Maddux,1982) مقیاس تعلق و عشق، مقیاس ارزش های اجتماعی و پرسشنامه معنا در زندگی (Steger et al,2006) بود. داده ها با رویکرد مدل سازی معادله ساختاری بررسی شد. یافته ها بیانگر معناداری رابطه مستقیم متغیرهای خودکارآمدی عمومی، تعلق و عشق و ارزش های اجتماعی با متغیر معنا در زندگی بود (05/0> p). همچنین رابطه غیرمستقیم متغیر خودکارآمدی و تعلق و عشق با متغیر معنا در زندگی درصورتی که متغیر ارزش های اجتماعی میانجی باشد، معنادار است (05/0> p).

معنا در زندگی, خودکارآمدی عمومی, تعلق و عشق, ارزش های اجتماعی