سعید ملااسماعیل پور - دانشجوی دکتری فیزیک دریا، دانشکده علوم و فنون دریایی، دانشگاه هرمزگان
مهدی محمد مهدیزاده - استادیار دانشکده علوم و فنون دریایی، دانشگاه هرمزگان
اسماعیل حسن زاده - استاد دانشکده فیزیک، دانشگاه اصفهان
محمدرضا خلیل آبادی - پژوهشیار دانشگاه صنعتی مالک اشتر

روند گرمایشی در اقیانوس هند سهم عمده ای در روند کلی میانگین گرمایش سطح اقیانوس های جهانی دارد که در این میان سهم دریای عربی بنابر شرایط خاص حاکم بر آن به لحاظ جغرافیایی و بادهای مونسون قابل توجه است. در این پژوهش تغییرات درون و بین سالیانه دما و شوری سطح دریای عربی از سال 2010 تا 2017 با استفاده از مدل MITgcm، با دقیق ترین اطلاعات عمق سنجی با دقت مکانی 033/0 درجه بررسی شده است. به این منظور داده های دما، شوری، نرخ تبخیر منهای بارندگی، باد، شار گرمای خالص با دقت زمانی یک ماهه و دقت مکانی یک درجه به عنوان داده های اولیه، نخست به دقت مدل درآمده و سپس به مدل معرفی گردید. در این مدل معادله های ناویر-استوکس در حالت غیر خطی، تراکم ناپذیر و غیرهیدروستاتیکی با گسسته سازی حجم محدود مکانی بر روی یک شبکه محاسباتی مکعبی حل می گردد. نتایج تحلیل زمانی در دوره مذکور و در منطقه مورد مطالعه نشان می دهد که میانگین دمای سطح دریا 36/0 درجه سانتیگراد و میانگین شوری سطح دریا نیز PSU 04/0 افزایش داشته است. این در حالیست که بیشترین مقدار دما و شوری سطحی در طول دوره مطالعه مربوط به ژوئن سال 2016 است که مقادیر این متغیرها به ترتیب 30 درجه سانتیگراد و PSU51/36 است. علت این تغییرات می تواند عواملی نظیر تبخیر بیش از بارندگی در دریای عربی، تنش بادهای مونسون، وارونگی های جریانی و شار گرمای خالص باشد.

دریای عربی, مونسون, دمای سطح دریا, شوری سطح دریا, مدل MITgcm