پیمان عباسیان - استاد دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز
راحیل علوی اصیل - دانشجوی کارشناسی حقوق، دانشگاه حضرت معصومه(ص)

اصطلاح حقوق شهروندی (در مفهوم جدید ) اولین بار در اعلامیه حقوق بشر و شهروندی سال 1789 فرانسه مطرح شد. شهروند Citizen در جوامع دموکراتیک به افرادی اطلاق می شود که تابعیت کشوری را دارا میبا شند. به حقوق و تکالیفی که شهروند در قبال جامعه دارد حقوق شهروندی گویند. حقوق شهروندی هر کشور، در قانون اساسی آن کشور متجلی میگردد. در قانون ا سا سی جمهوری ا سلامی ایران، از واژه ی شهروند ا ستفاده ن شده اما از واژگان مترادف مانند امت، ملت و مردم، مفهوم شهروندی و جایگاه ویژه آن در قانون ا سا سی ایران ا ستنباط میگردد. امروزه حقوق شهروندی به عنوان یکی از مولفه های اساسی نظامهای سیاسی مختلف و از نیازهای امروز هر جامعه ای مورد توجه قرار گرفته است. انسان در هر جامعهای که زندگی میکند به عنوان شهروند آن جامعه دارای حقوقی است که رعایت آن توسط همنوعان و سیستم حکومتی حاکم بر آن جامعه، امری الزامی و انکار ناپذیر است. در این پژوهش سعی بر آن شده که جایگاه؛ ارتباط و مرزبندی موضوعی حقوق شهروندی با حقوق بشر و حقوق اساسی مورد مطالعه قرار گیرد و فلسفه منشور حقوق شهروندی که در دولت یازدهم با هدف استیفا و ارتقای حقوق شهروندی تنظیم شده است، مورد بررسی قرار گیرد تا هم شهروندان جامعه از حقوق و تکالیف خویش آگاه شوند هم کارگزاران دولت ها و مدیران، جایگاه مهم این مقوله را درک نموده و بر رعایت حقوق شهروندان جامعه بیش از پیش همت کنند.

حقوق شهروندی، شهروند، حقوق خصوصی، قانون اساسی، حقوق بشر.