محمدرضا دهشیری - دانشیار علوم سیاسی دانشکده روابط بین الملل
محمدباقر حسین پور - کارشناس ارشد دیپلماسی و سازمانهای بین المللی دانشکده روابط بین الملل.

همگام با جهانی شدن و رشد فن آوری اطلاعات و توسعه شبکه ارتباطی، و اهتمام به معیارهای زیست محیطی، توسعه پایدار به عنوان آرمانی بین المللی تعریف شده که کلیه بازیگران اعم از دولتها و شهرها اجرای آن را وجهه همت خود قرار داده اند. در این میان، نظر به اینکه شهرها در فضایی متشکل از جریان ها به بازیگران اصلی حوزه ارتباط و اقتصاد جهانی تبدیل شده اند از قابلیت لازم برای ارتقای توسعه پایدار برخوردارند. تمرکز و همگرایی حوزه های مختلف در شهرها نشان دهنده حرکت سریع جهان به سوی شهری شدن و توسعه هر چه بیشتر کلانشهرها و تبدیل آنها به شهرهای جهانی و در نهایت جهان شهرها است. یکی از مهم ترین جنبه های دیپلماسی شهری همکاری با سایر بازیگران شهری در عرصه توسعه پایدار است که از آن به دیپلماسی شهرهای پایدار تعبیر می شود. مقاله حاضربا تاکید بر عملکرد C40 پس از تعریف مفهوم دیپلماسی شهری، ابعاد، شاخصها و مولفه های تشکیل دهنده آن با اتکا به اصول و مبانی تئوریک حکمرانی جهانی-محلی، به بررسی ظرقیت های دیپلماسی شهری برای توسعه پایدار می پردازد و در پاسخ به اینکه چگونه شهرها به عنوان بازیگران نسبتا مستقل روابط بین الملل می توانند در فرایند توسعه پایدار اثر گذار باشند اذعان می دارد که شهرها از رهگذر شبکه سازی بین المللی غیر دولتی می توانند فرایند توسعه پایدار را تسهیل و تقویت کنند.

حکمرانی جهانی- محلی، دیپلماسی شهری، برند شهری، توسعه پایدار، دیپلماسی شهرهای پایدار