امین غلامی داودی - دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه صنعتی شاهرود
علی کیهانی - دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه صنعتی شاهرود
رامین امینی - دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه صنعتی شاهرود

در سازه های اسکلت فولادی برای متصل نمودن تیرها به ستون ها و همچنین انتقال بار از تیرها به ستون ها از اتصالات مختلفی استفاده می گردد. در تحلیل ها و طراحی های رایج، این اتصالات معمولا کاملا گیردار و یا کاملا مفصلی فرض می شوند در حالیکه می دایم همه اتصالات مفصلی مقداری لنگر تحمل می کنند و همه اتصالات گیردار کمی دوران پیدا می کنند. مدل های زیادی برای بدست آوردن سختی واقعی این اتصالات و همچنین رسم نمودارهای لنگر دوران آنها ایجاد شده است. اما اغلب این مدلها برای اتصالات پیچی یا پرچی می باشند در حالی که در بسیاری از کشورها مانند ایران هنوز از اتصالات جوشی به طور عمده استفاده می گردد. در این مقاله رفتار دو اتصال رایج جوشی به نام اتصال جفت نبشی به عنوان اتصال مفصلی و اتصال ورق بالایی و نشیمن تقویت شده به عنوان اتصال صلب بررسی شده است.

اتصالات تیر به ستون، اتصالات نیمه صلب، اتصالات جوشی، اتصال جفت نبشی جان، اتصال ورق فوقانی و نشیمن تقویت شده.