هادی نقیبی - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
عادل آذری - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
فرشته ریاحی - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه پیام نور، مرکز بابل
عادل شری زاده - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران

بدون شک بخش مسکن را باید یکی از مهم ترین بخش های توسعه در یک جامعه دانست. بخش مسکن به عنوان یکی از تاثیرگذارترین مولفه های سنجش کیفیت و رفاه به معیار سنجش پایگاه اجتماعی و اقتصادی خانوارها و افراد تبدیل شدهاست. این بخش به دلیل اشتغال زایی و ارتباط با بسیاری از بخش های دیگر اقتصادی، به عنوان ابزاری مناسب در جهت تحقق سیاست های اقتصادی و توسعه ای عمل می کند. لذا دولت ها با ویژگی های گوناگون اقتصادی، اجتماعی و سیاسی برای حل کردن مسائل مربوط به مسکن اقدام کرده اند و در این راستا سیاست و برنامه های مختلفی برای تامین مسکن اقشار آسیب پذیر شهری را به کار گرفته اند. در این بین اقشار آسیب پذیر شهری به عنوان قشر ناتوان در تامین مسکن برای خود، باید در هدف گذاری های سیاست گذاری مسکن مورد توجه و عنایت قرار گیرند. شناخت و بررسی وضعیت مسکن، منوط به شناسایی و تحلیل عوامل تاثیرگذار بر مسکن است. این مقاله نیز در راستای بررسی سیاست های تامین مسکن به شناسایی عوامل موثر در سیاست گذاری مسکن اقشار آسیب پذیر شهری با مطالعه موردی کلانشهر تبریز پرداخته است. با در نظر گرفتن این عوامل در سیاست های تامین مسکن گروه های آسیب پذیر شهری، میتوان به پیش برد و موفقیت این سیاست ها اطمینان بیشتری داشت.

مسکن اقشار کم درآمد، سیاستگذاری مسکن اقشار کمدرآمد، مسکن، برنامه ریزی مسکن