مسعود امیری - گروه مدیریت بیماری ها، معاونت بهداشتی، دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد، شهرکرد، ایران
حسن عسکرپور - گروه مدیریت بیماری ها، معاونت بهداشتی، دانشگاه علوم پزشکی یاسوج، یاسوج، ایران
حسین فلاح زاده - گروه آمار و اپیدمیولوژی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی یزد، یزد، ایران
احمد یوسفی نسب - گروه مهندسی بهداشت محیط، معاونت بهداشتی، دانشگاه علوم پزشکی یاسوج، یاسوج، ایران
عطاله خدامرادی - دانشجوی کارشناسی ارشد اپیدمیولوژی، دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، ایران

زمینه: حیوان گزیدگی یکی از مشکلات مهم بهداشتی است که متعاقب آن می تواند بیماری کشنده ی هاری باشد. این مطالعه با هدف بررسی اپیدمیولوژی حیوان گزیدگی در شهرستان خمینی شهر استان اصفهان انجام گرفت.مواد و روش ها: این مطالعه ی توصیفی-تحلیلی از نوع مقطعی بوده است که از داده های ثانویه ثبت شده در شبکه ی بهداشت شهرستان خمینی شهر استان اصفهان طی سال های 1394-1396 استفاده شده است. داده ها پس از گردآوری در نرم افزار Excel2010، توسط نرم افزار spss نسخه 21 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: از مجموع 2242 مورد حیوان گزیده 90/5% مرد و 9/5% زن بودند. اختلاف میانگین سنی در مردان و زنان از نظر آماری معنادار نبود (p=./57). در توزیع حیوان گزیدگی بین ماه های سال اختلاف از نظر آماری معنادار بود (p=/000). بیشترین گزش توسط سگ (72/4%) و گربه (22/4%) انجام گرفته بود. در 79/5% حیوان مهاجم اهلی و در 20/5% وحشی بود. بیشترین گروه سنی مورد حیوان گزیده 20-29 سال بودند. 93/3% افراد حیوان گزیده در شهر سکونت داشتند و شغل اکثر آنها آزاد (50%) بوده است. بیشترین عاو آسیب دیده دست و تنه (49/1%) بوده و در 87/8% جراحت ایجاد شده موارد سطحی بوده است. بین نوع حیوان مهاجم با تزریق واکسن و همچنین بین نوع حیوان مهاجم با وضعیت زخم ارتباط معنادار وجود داشت (p<0/05). نتیجه گیری: برگزاری جلسات هماهنگی بین بخشی و برنامه ریزی به منظور تصمیم گیری نسبت به طرح زنده گیری و از بین بردن سگ های ولگرد، واکسیناسیون سگ های صاحبدار و آموزش به عموم مردم در مورد کشندگی بیماری هاری در شهرستان خمینی شهر توصیه می شود.

اپیدمیولوژی، حیوان گزیدگی، خمینی شهر، اصفهان