علی اکبر نونهال نهر - استادیار،گروه حسابداری، دانشگاه آزاد اسلامی بستان آباد ،تبریز
علیرضا لیثی - دانشجوی دکتری دانشگاه آزاد اسلامی مرند، تبریز،

گزارشهای حسابداری به عنوان اصلی ترین ابزار یا مکانیزم افشای اطلاعات شرکت ها می باشد. بخشی از این اطلاعات بصورت اجباری و بخشی دیگر بصورت اختیاری ارائه می شوند. نحوه ارائه این اطلاعات پیامدهایی خاص برای استفاده کنندگان از آنها خواهد داشت.گزارش حسابرسی مکانیزمی است که بعنوان مکمل گزارش های حسابداری و افزاینده اعتبار آنها محسوب می گردد. حسابرسان از بندهای تاکید بر مطلب خاص برای جلب توجه استفاده کنندگان به مطالب خاصی استفاده می کنند. در پژوهش حاضر به بررسی پیامدهای ناخواسته چگونگی افشای موارد ابهام در امور شرکت ها در گزارش های مدیران و نحوه افشای آنها توسط حسابرسان در گزارش های حسابرسی و تاثیر آنها بر قضاوت های سرمایه گذاران غیرحرفه ای پرداخته شده است. بدین منظور تعداد 195 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب و مورد آزمون قرار گرفته است. یافته های تحقیق بیانگر این است که بند تاکید بر مطلب خاص بطور ناخواسته برادراک سرمایهگذاران از قابلیت اعتماد مدیریت تاثیر دارد. همچنین، در صورتی که مدیریت ابهامی را بصورت گسترده و شفاف افشا نماید و بطور همزمان حسابرس نیز در بند تاکید بر مطلب خاص، آن موضوع را مورد تایید قرار دهد منجر به ایجاد درک مثبت از این افشای مدیریت برای سرمایه گذاران می شود. البته اگر مدیریت میزان زیان احتمالی را بصورت نقطه ای یا با دامنه ای محدود افشا نمایند تاثیری مثبت و مناسب برای درک قضاوت های سرمایه گذاران درباره قابلیت اعتماد آنها نخواهد داشت.

قضاوت، سرمایه گذار غیر حرفه ای،پیامدهای ناخواسته