اعظم جمشیدی - دانش آموخته کارشناسی ارشد مدیریت اجرایی استراتژیک دانشگاه تهران، تهران، ایران
حسین خنیفر - استاد دانشگاه تهران، تهران، ایران
حمیدرضا یزدانی - استادیار دانشگاه تهران، تهران ایران

هم ترازی آموزش عالی و بازار کار ، به عنوان یک عامل فعال در توسعه اقتصادی و اجتماعی جوامع مطرح می شود و در تعادل روحیه فارغ التحصیلان دانشگاهی به عنوان جویندگان شغل بسیار تاثیرگذاراست (پایونسکو 2016 ). نقش آموزش ، عالی در آماده سازی جوانان برای بازار کار به چالشی بزرگ در جامعه مدرن تبدیل شده است. تلاش آموزش عالی در تربیت فارغ التحصیلان مرتبط و ماهر برای برآورده کردن نیازها و تقاضای بازار کار دنیای مدرن، یک وظیفه بزرگ برای مدیریت آموزش عالی است. خواسته مطلوب آموزش عالی این است که بتواند فارغ التحصیلانی را پرورش دهد که توانایی تفکر انتقادی و شخصی، مهارت های ارتباطی و اجتماعی مناسبی برای پاسخگویی بوه نیاز بازار کار مدرن را داشته باشند (اولفونکه آکومولاف، آدئولا آدگون 2009 ). نظام ، آموزشی می تواند در انطباق، هماهنگی و اعتدال مجدد جوامع با شرایط جدید نقش مهمی را ایفا کند . در این رهگذر، یکی از مقوله های مهم، رسالت بسیار اساسی نظام آموزشی در فراهم کردن شرایطی است که در آن نیروهای تحصیل کرده بتوانند از دانش، نگرش و توانایی هایی برخوردار شوند که با نیازها و شرایط متغیر و نوین اقتصادی، صنعتی و بازار مشاغل فردا، متناسب و هماهنگ باشند (عزیزی، 1382 ). با توجه به مسائل مطرح شد در این پژوهش، به نظر می رسد باید در راستای ایجاد یک ارتباط منطقی و دوسویه بین آموزش عالی و بازار کار راهکارهایی را اتخاذ کرده و با ایجاد هم ترازی بین آموزش عالی و بازار کار، بسیاری از مشکلات مربوط به این دو حوزه را برطرف نمود.

همترازی، آموزش عالی، بازارکار، نیازها، آسیب شناسی، تحلیل تم