بررسی عوارض وزن عروضی در بلاغت و زبان روایت فردوسی
عنوان مقاله: بررسی عوارض وزن عروضی در بلاغت و زبان روایت فردوسی
شناسه ملی مقاله: JR_LTR-23-81_006
منتشر شده در شماره 81 دوره 23 فصل در سال 1398
شناسه ملی مقاله: JR_LTR-23-81_006
منتشر شده در شماره 81 دوره 23 فصل در سال 1398
مشخصات نویسندگان مقاله:
نوید فیروزی - استادیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه صنعتی شاهرود، سمنان، ایران
مهدی فیروزیان حاجی - استادیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تهران، تهران، ایران
خلاصه مقاله:
نوید فیروزی - استادیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه صنعتی شاهرود، سمنان، ایران
مهدی فیروزیان حاجی - استادیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تهران، تهران، ایران
جستار پیشرو کوششی است برای به دست دادن سنجه هایی علمی در شناخت جزئیاتی که ناگزیر در پی منظوم شدن روایت فردوسی، به متن او افزوده شده یا در متن او دگرگون شده اند. در این پژوهش با این پیشفرض که فردوسی جز در مواردی که وزن عروضی تغییراتی را در زبان روایت، الزامی میکرده، تصرف دیگری در روایت منثور منبع/منابع خود نکرده است، در پی یافتن چندی و چونی این تصرفات به بررسی هزار بیت از داستان سیاوش، پرداخته ایم و در آن، ابیات متاثرشده از وزن عروضی را مشخص و تغییرات آن ها (فقط در سطح جمله) را بررسی کرده ایم. در بررسی ابیات، موارد افزوده شده یا دگرگون شده را در دو محور هم نشینی و جانشینی جای داده ایم. بر پایه این پژوهش میتوان گفت که مهم ترین و آشکارترین عارضه وزن عروضی در روایت فردوسی گسترش زبان در محور هم نشینی و کنایی شدن زبان در نتیجه گزینش های ادبی در محور جانشینی، بوده است. در برخی نمونه ها برای گزارش دگرگونی های روایت منظوم فردوسی، بخشهایی از آن را با روایت منثور ثعالبی مقایسه کرده ایم.
کلمات کلیدی: شاهنامه, داستان سیاوش, وزن عروضی, روایت منظوم, ثعالبی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1023395/