سیدسامر پوردانش - کارشناسی ارشد علوم سیاسی دانشگاه شهید بهشتی تهران
محمد مجاهدزاده - کارشناسی ارشدروابط بین الملل دانشگاه یزد

برنامه ریزی و سیاست گذاری همواره به عنوان یک روش توسعه هدفمند در قالب تدوین برنامه های فضایی، ملی و منطقه ای در بین کارشناسان رواج داشته است. تصمیم سازان و برنامه ریزان در جهان پر از تحول و تغییر، نیازمند توسعه رهیافت های جدید پیش بینی و آمادگی برای آینده پیش روی هستن. برنامه های توسعه، به منظور تاثیرگذاری و ایجاد تغییر و بهبود در زندگی مردم که متضمن ارتقای منابع، فرصتها و توانمندی آحاد افراد جامعه و نیز بهبود در استانداردها و کیفیت زندگی است، نوشته می شوند. آنها مبتنی بر سیاستهایی هستند که در قالب های انضمامی تر اهداف معین و مواد قانون برنامه که مبنای برنامه ها و طرحهای اجرایی هستند، بروز می یابند. در همین زمینه، برنامه ریزی به مثابه سازوکاری است که امکان تغییر و بهبود مورد نظر برنامه را ممکن میسازد. ما در این مقاله به دنبال بررسی و تحلیل برنامه های توسعه در ایران بعد انقلاب خواهیم بود. روش مورد مطالعه روش توصیفی تحلیلی و شیوه گردآوری اطلاعات از طریق منابع اسنادی و کتابخانه ای میباشد.

برنامه توسعه، ایران، پیشرفت، انقلاب