محمدرضا پارسانژاد - استادیاردانشکده مهندسی پیشرفت علم وصنعت ایران
مسعود بصیرنژاد - فارغ التحصیل کارشناسی ارشد دانشکده مهندسی پیشرفت علم وصنعت ایران

امروزه اهمیت کارآفرینان و کسب وکارهای نوپا در توسعه ی اقتصاد ملی و منطقه ای به دلایل متعددی از جمله نقش کارآفرینان به عنوان عاملان ایجاد نوآوری مولد اشتغال پایدار و هم چنین عامل افزایش مزیت رقابتی تایید شده است. چنین شرایطی سبب میشود که سیاست گذاری های کلان کشورها به سمت حمایت از ایجاد و توسعه ی کسب وکارهای نوپا سوق یابد. هدف اصلی این پژوهش، میزان تاثیر اولویت دهی کارآفرینان به عوامل شکست در سطح دستیابی به موفقیت استارت آپ ها است. پژوهش حاضر از لحاظ هدف تحقیق، کاربردی و از لحاظ موضوع و سوالات پژوهش از نوع تحقیقات توصیفی - پیمایشی میباشد. ابزار جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه بود. جامعه آماری مورد مطالعه در این تحقیق کلیه مدیران شرکتهای استارت آپ میباشند. روش نمونهگیری بصورت تصادفی طبقه ای بود. برای تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS استفاده شد. مقایسه میانگین رتبه ها با آزمون فریدمن نشان داد که تیم با میانگین 10,34 در رتبه اول، استراتژی با میانگین 10,22 رتبه دوم را کسب کردند. سایر عوامل در مراتب بعدی قرار گرفتند. همچنین 3 شاخص موثر بودن (با صلاحیت/ با تجربه/ با مهارت) تیم خود، سازگار بودن قوانین و مقررارت دولتی و داشتن تجربه کارآفرینانه قبلی به ترتیب مهمترین شاخصهای شکست استارتاپها هستند.

کارآفرینی، شکست، استارتاپ